Ongeveer 35 jaar geleden waren wij met een flottielje van OCC in het Lefkasgebied. Op onze route hadden we ook het haventje van Spartohori, waar wij destijds aan het eind van een dag zeilen werden verwacht door onze flottielje leiding. Voor ons was het nu een leuke gelegenheid om vanuit Vathy (Meganisi) hier heen te zeilen om te kijken of het er nog net zo uit zag als vroeger.

De steiger waaraan we konden afmeren was wel groter dan destijds. De Spilia taverne van toen was uitgebreid met een groot terras zodat ze de verschillende flottieljes makkelijk konden voorzien van een maaltijd. Er waren lange tafels gemaakt waaraan de zeilers van de verschillende flottielje organisaties met elkaar gingen eten. Het was gezellig druk op het grote terras en er kon gekozen worden uit een aantal gerechten. Daarnaast waren ook gasten in de haven die daar met hun eigen boot lagen en kwamen eten. Zij kregen de kleine tafels toegewezen.

Naast het restaurant was een strand met ligbedden en parasols, waar ook goed gebruik van werd gemaakt. We liepen langs het strand richting de berg om het dorp Spartohori te kunnen bezoeken. Er was een weg naar boven, maar gelukkig waren er ook trappen aangelegd voor de voetgangers die naar boven willen om het prachtige uitzicht en het dorp te bekijken.

Het uitzicht was heel mooi en de straatjes smal met een aantal winkels en natuurlijk ook tavernes waar ook tafels waren gedekt voor een flottielje die daar ’s avonds werd verwacht. Na een drankje op het terras zijn we weer naar de baai beneden gegaan waar onze boten waren afgemeerd. Spartohori had zeker wel een aantal punten van herkenning aan ons verblijf van meer dan 35 jaar geleden.

 

Passion spreuk:

“Wij zijn als eilanden in de zee: aan de oppervlakte gescheiden maar in de diepte verbonden.”