Het was jammer genoeg nu de derde dag dat we niet konden varen omdat de Meltemi haar entree heeft gemaakt in de Egeïsche Zee waar wij in het stadje Monemvasia zijn. Er zijn drie havenkommen rondom de rots waarop de oude stad is gevestigd. Wij zijn in de passanten- haven aan de kade afgemeerd. Hier hebben ook een aantal vissers hun boten liggen. Ja, ze lagen nog steeds in de haven want met deze Meltemi varen de vissers niet uit. We hebben namelijk regelmatig 47+ knopen wind gemeten en dan wil eigenlijk niemand op zee zijn. De eerste dag waren de vissers nog bezig om hun boten schoon te maken en de netten na te kijken en sommige vissers kwamen gewoon in hun bootje zitten omdat ze door de Meltemi even niets anders hadden te doen. Dit heeft niet alleen gevolgen voor de inkomsten van de vissers, maar uiteraard ook voor de visrestaurants waarvan er een groot aantal rond de haven gevestigd zijn. De mensen hier zijn gewend aan super verse vis van de dag en als er drie dagen geen vis wordt gevangen wordt de vraag naar vis ook minder. Gelukkig hebben de meeste restaurants ook vegetarische- en vleesgerechten op het menu staan.

Alle passanten die met hun boten in deze haven zijn afgemeerd waren alle dagen van de storm heel druk bezig, omdat de Meltemi elke dag steeds grotere rollers van golven de haven in blies. De meeste boten waren de eerste dag voorzien van een anker en twee landvasten, maar dat bleek al gauw veel te weinig te zijn. De tweede dag werden er extra landvasten en landvasten voorzien van metalen- en rubberen veren geplaatst.  Achterin de haven waar de boten voor anker met lijnen naar achter lagen, werden weer extra lijnen naar de kade gebracht. Hierdoor was een soort breiwerkje van landvasten te zien. Er lag ook een Lagoon catamaran die niet alleen breed maar ook hoog is. Dus de bemanning van deze “super windvlagen vanger” had ook opnieuw een aantal extra lange lijnen geplaatst. Alle lijnen van de boten bij elkaar vormden inmiddels al een spinvormig breisel. Maar het heeft geholpen, want de dag daarop was de wind al wat afgenomen en konden we ervan uitgaan dat alle boten weer door onze eerste Meltemi van het seizoen letterlijk heen zijn gerold.

 

Iedereen zal de Meltemi op zijn eigen manier hebben ervaren. Vooral het onzekere aspect zoals de onwetendheid van de sterkte van de windvlagen was vervelend. Soms was de vlaag zo hard dat de boot enorm opzij werd gerold, alsof je aan het zeilen was. Er waren zelfs mensen die zeeziek werden door de rollers die de boten maakten. En telkens weer wanneer de wind uit een iets andere hoek kwam leek het net of het doek van de bimini (zonnetent) los zou komen. We weten het natuurlijk niet van alle passanten, maar zo op het eerste gezicht zag het ernaar uit dat er in deze haven geen grote schades zijn veroorzaakt door deze Noorderwind.

 

Passion spreuk:

“De hoogste vorm van controle is te weten wanneer je iets los moet laten.”