Het is zondagochtend rond 7 uur, het is druk op straat allemaal mensen met tassenvol boodschappen. En ja wat blijkt het is boerenmarkt in het gehucht Risan, iedereen doet zijn inkopen voor de hele week, tassen vol. Dus wij ook maar naar de markt gegaan voor fruit en natuurlijk de overheerlijke gerookte ham en rookkaas. Ook eieren gekocht, zeker van de eigen boerderij want ze hebben allemaal een andere maat en andere kleur, dat vind je niet in de supermarkt.

 

Daarna vertrokken, om toch nog niet helemaal uit de baai van Kotor weg te gaan nog even de laatste uithoek ingevaren om te kijken naar weer een mini eiland met een klooster erop, prachtig ziet het eruit. Allemaal zo mooi dat we toch nog besluiten het anker achter het eiland Stradioti uit te gooien, heerlijk rustig met een paar andere zeiljachten voornamelijk live-aboards.

Dan is het echt weer tijd verder te gaan, we varen in zuidwaartse richting naar de baai Bigova. Een mooi baaitje met wat appartementen en maar één restaurant die een aantal mooring boeien heeft gelegd. Gelukkig hebben we vooraf gereserveerd, want het wordt onverwacht druk met vooral charterboten (waar die nu ineens vandaan komen is een vraag), nadat een charter catamaran zijn anker 15 meter van ons vandaan bovenop een mooringboei laat vallen weten we alweer genoeg over de ervaring van de schippers hier.

Anyway, we hebben in restaurant Grispolis lekker gegeten. ’s Avonds laat snappen we ook waarom iedereen aan een boei ligt, er steekt een windje 4-5 op en de boten die in de Posidonia voor anker liggen waaien allemaal weg, daarin houd je anker niet, maar ja het zijn tenslotte charters weten die veel…

 

Nu door naar Bar, voor de laatste overnachting in Montenegro in een echte grote jachthaven.

De volgende ochtend in Bar weer van het kastje naar de muur om uit te klaren. Eerst de Hafencapitanerija om het vertrek stempel te halen, dan door naar de portpolisja met de gestempelde formulieren. Helaas dat gaat zo niet ik wordt teruggestuurd, je moet eerst met de boot de haven uitvaren en omvaren naar het Q-dock, ze moeten de boot zien. Ja maar, het Qdock ligt vol..dan zit er niets anders op dan te wachten tot er plaats is. Een goed uur later eindelijk papieren ingeleverd weer vol met stempels en in de paspoorten, dan nog even door naar Customs, weer een papier ingeleverd en we mochten eindelijk weg. In een zo recht mogelijke koers zonder te stoppen het land uit dat wordt er nog even uitdrukkelijk bij vermeld.

 

Ondertussen hadden we voor Albanië al contact met een “agent” om de inklaring te doen. In Albanië is het niet zo “simpel” als in Kroatië. Enfin bij aankomst in de industriehaven van Dürres stond de agent al klaar met het document, alles was geregeld en na het aftikken van € 70 was het gedaan! Hoezo ingewikkeld..

We zijn een dagje in Dürres gebleven, vanaf zee ziet het er uit als een voormalig oostblok appartementenstad maar de binnenstad is echt leuk om te zien met brede boulevards en mooie restaurants.

We bleven een dagje om met de bus naar de hoofdstad Tirana te gaan. Het gaat net even anders als in Nederland. De bus was vol, Marjon had nog een stoel maar ik mocht op een stuk plastic in het middenpad op de grond zitten, zo kan het dus ook!

 

In Tirana hebben we de typische bezienswaardigheden van de stad bezocht, maar heel bijzonder waren het “House of leaves” het spionage museum van de Sigurimi, de voormalige geheime dienst. De bladeren dienden als natuurlijke camouflage voor dit geheime project. Daarnaast is het “Bunkart 1’ museum over Albanië gedurende WOII en de daarop volgende communistische periode in een reusachtige bunker zeer de moeite waard.

Het geeft een ontluisterend beeld hoe de Albaniërs in de periode 1943-1991 door het communistische bewind onder leiding van Enver Hoxhes heeft geleden. Iedereen en alles werd afgeluisterd, vrijheid was er totaal niet contact met de buitenwereld mocht niet en alles stond in dienst van het Communisme, een beeld wat 100% vergelijkbaar is met het Noord Korea van vandaag. En dat terwijl het allemaal plaatsvond in de na oorlogse periode dat wij in Nederland in alle vrijheid opgroeiden. Diep respect voor wat de Albaniërs allemaal hebben door moeten maken.

Een interessant moment in het museum van de Sigurimi was dat er een enorme hoeveelheid Uher recorders te zien waren, een paar honderd wel. Dit is exact dezelfde apparatuur die ik in de eind jaren tachtig aan de Politie en BVD heb geleverd voor het aftappen van telefoongesprekken.  Een heel bijzonder moment van herinnering aan mijn eerste commerciële job!

 

 

We zijn gisteren doorgevaren naar Vlore, althans naar Ormos Kojnorufa een prachtige baai daar in de buurt. Dat het hier nog niet zo lang geleden een militaire gekte was zie je aan de vele bunkers die overal in het land geplaatst waren. Hier in de baai hebben we er al tenminste zes stuks gevonden plus een drietal grote bunkers. In de recente communistische tijd hebben ze bijna 200.000 bunkers gebouwd!

 

Maar de bottom line is dat het een mooi land is met nog wat achterblijvende infrastructuur waar sommige mensen zich flink hebben kunnen verrijken de afgelopen jaren te zien aan het enorme aantal Mercedessen, BMW’s en Audi’s en dat terwijl het verschil tussen arm en rijk flink groter is geworden. De mensen zijn hier buitengewoon aardig, het is zeker een land om zelf eens te gaan verkennen!