Limeni – Peloponnesos

Helaas alles moeten motoren vanuit Kalamaka naar een volgende baai met de dorpjes Akitilion en Lemini. We hadden in ons havenboek gezien dat je in de baai uiteraard kon ankeren, maar er was bij Lemini ook een korte steiger met een aantal moorings waaraan we mochten afmeren. Dat leek ons wel wat want dan konden we ook gemakkelijk de kant op. Er kwam snel iemand met een bestelauto aangereden. Hij was blijkbaar gestuurd door de eigenaar van de kade om ons te helpen met aanleggen. Er was aan de buitenkant van de kade nog een mooring over. De eigenaar van kade was ook de uitbater van het restaurant Pharos. Dus er werd wel verwacht dat we dan in ruil voor de ligplaats ook bij Pharos kwamen eten. Dat leek ons een goede deal want de baai was prachtig en de ligplaats ok. Op een parkeerplaats schuin tegenover de steiger stonden een aantal campers en kampeerbusjes ook die mochten daar gratis gebruik van maken. Het dorpje telt een paar huizen, een aantal restaurants, een kerkje en een begraafplaats. Verder woont er een groep katten.

In de middag kwam een auto de kade opgereden en de bestuurder en zijn vriendin gingen naast de boot gezellig zitten vissen. De man bleek een geroutineerde visser te zijn. Hij haalde de een na de andere vis boven water. Zijn vriendin probeerde ook te vissen met een andere hengel maar scoorde slechts 2 vissen. Toen ging zij de vissen schoonmaken, want ze hadden er zoveel dat het voor een complete maaltijd voor 2 personen meer dan genoeg was. Ook de katten kolonie had in de gaten dat niet alle gevangen vissen voor het avondeten van de vissers waren en zij snelden toe om de visser van zijn overgebleven vangst af te helpen.

Dat is uitstekend gelukt. De vissers gingen terug naar Sparta, een uurtje rijden om daar hun maaltijd thuis te verorberen. Ook ’s avonds waren er nog meerdere katten die het hele gebied rond de kade nog kwamen inspecteren op mogelijke visresten. Wij hebben lekker gegeten bij Pharos en ook de prijs was goed.

De volgende ochtend zien we tot onze verbazing weer een aantal kattenfamilies bovenop het muurtje achter de kade zitten. Het bleek dat naast ons een visser lag die net was gearriveerd van zijn nachtelijke vangst. Eerst gebeurde er niet veel, maar toen kwam de vrouw van de visser aan boord en zij ging de netten inspecteren op vissen die na de vangst in de netten vastzaten. Stukje voor stukje werden de netten door haar bekeken en een aantal katten mochten aan boord komen om de hele kleine visjes en andere niet voor verkoop geschikte exemplaren op te halen. Het deed denken aan de visafslag, maar dan voor de kattenfamilies van het dorp. Katten met jonkies lieten hun kleintjes ook mee genieten van de verse visvangst. Het was bijzonder grappig om dit mee te maken. Wij hadden inmiddels de koers naar onze volgende bestemming bepaald en vertrokken met een vleugje weemoed uit de gigantische baai.

Passion spreuk: “Succes begint waar de meesten al lang zijn opgehouden.”