Omdat Marco en ik de overtocht naar Kroatie lekker snel gemaakt hebben, bleven er nog een aantal dagen over om de eilanden behorende bij de Elafieten te bezoeken.

Al sinds Marjon en ik zo’n 40 jaar geleden het eiland Krk hebben bezocht, toen nog met de auto en de tent, waren we op z’n zachtst gezegd weinig enthousiast over Kroatie. Toen onvriendelijke mensen, beroerd eten en je werd overal ongeveer de restaurants en winkels uitgekeken. Destijds hebben we de tent snel ingepakt en bij het passeren van de landsgrens al de Kuna’s die we toen nog in ons bezit hadden uit het raam van de auto gegooid.

Samen met allen geluiden van zeilers dat je je overal scheel betaald aan liggelden en dat het er hartstikke duur is, was ons verwachtings patroon niet al te hoog zeg maar.

Hoe anders kan het in de praktijk uitpakken. Allereerst hebben Marco en ik vanuit Veli Zaton, een klein baaitje vlakbij Dubrovnik een ubertaxi genomen naar de oude stad. Wat een pracht om Dubrovnik nog helemaal goed onderhouden en schoon te bewonderen. Alleen daarom is het al de moeite waard om er naartoe te gaan.

 

Na een paar uurtjes in de bloedhitte, maar toch ook veel in de schaduw te hebben rondgeslenterd hadden we een mooi beeld van de stad. Een stad die overigens zeer populair is bij cruise schepen en vakantiegangers, die en-masse zich door de straatjes voortplanten, het is er echt vreselijk druk.

 

Na het bezoek aan de oude stad zijn we gaan varen naar het eiland Sipan naar een hele diepe baai Sipanska Luka. Een pracht tocht langs de vrijwel onbewoonde kustlijn en de eilanden Kolocep en Lopud. Bovendien vergeleken met het Ionische gebied ongelofelijk rustig.

In de baai van Sipan hadden we een restaurant boei gereserveerd. Gewoon voor de zekerheid van de pilot “888 Hafen und Buchten” waarschuwt overal voor harde valwinden in de nacht. Eerst maar eens even aankijken voor we op eigen anker gaan liggen.

De valwinden bleken trouwens flink mee te vallen soms 10-15 knopen wind, niet iets om je druk over te maken. Het voordeel van liggen aan een restaurant boei is dat het gratis is, mits je in het restaurant wel een maaltijd geniet. Daar kwamen we dan wel weer snel achter dat het eten in Kroatie zeker tweemaal zo duur is als Griekenland, gemiddeld waren we voor twee personen tussen de 70-130 euro kwijt.

Er moet dan wel vermeld worden dat de standaard van de restaurants wel een heel stuk hoger ligt dan de Griekse taverna, dus je krijgt wel kwaliteit voor je geld.

Dus weer een vooroordeel weg, het eten is uitstekend en bovendien de mensen zijn uiterst vriendelijk. Wel anders dan de Grieken, maar toch niet nors en onvriendelijk zoals bij onze 40 jaar oude ervaring.

Na Sipan een tochtje van 20 NM naar Peljesac plaatsje Trstenik, heel Idyllisch ook weer aan een restaurant boeitje ( we moesten toch eten ‘s avonds). Erg leuk mooie authentiek bouwstijl van de huizen om de baai.

We hadden het aanbevolen natuurpark op Mljet maar even aan ons voorbij laten gaan, ankeren voor €100 parktoegang in een baai net als alle anderen was niet aan ons besteed. Dat zijn precies de dingen waardoor het erg duur kan worden in Kroatie.

De volgende dag naar eiland Lopud, ook weer zo’n leuk dorpje. De baai wat meer op de wind, daar was de boei wel erg handig. Het werd een vrij dure avond in het overigens uitstekende restaurant Dubrovnik. Ook hier lagen we met maar een andere boot in de baai, waar wel 25 mooring boeien lagen. Het is dus nergens druk.

Hier en daar toch maar eens de vraag gesteld waarom er zo weinig boten varen, inmiddels was het de derde week van Juli dus toch al hoogseizoen. Het antwoord was vrij eensgezind, Kroatie is door de invoering van de euro heel veel duurder geworden, restaurant prijzen zijn 40-50% omhoog gegaan en het huren van een bareboat is ook zeer kostbaar geworden vergeleken met 2 jaar terug. Een korte check op de websites van de charterboten leert ook dat er nog volop boten beschikbaar zijn en inmiddels fors afgeprijsd (omdat ze dus niet verhuurd zijn). Dus last minute is hier nog wat te halen.

 

Het werd tijd voor de bemanningswissel, Marco vliegt terug en Marjon vliegt weer in. Een mooie wisselplek is Srebreno, een kleine kade tussen Dubrovnik en Cavtat. De uiterst vriendelijk havenmeester Antonio geeft ons graag een plekje, hij is gek op Nederlanders want daar heeft zijn toenmalige vriendin en huidige vrouw kunnen verblijven tijdens de recente oorlog.  Dus wij kunnen niet stuk bij hem!

Een makkelijke en snelle uber rit naar de airport om Marco weg te brengen en Marjon te halen en de nieuwe bemanning is een feit.

Samen met Marjon nog even een klein rondje langs de eilanden waar we ook de baai Okuklje op Mljet aandoen, dit deel is geen natuurgebied maar zeker prachtig. Bij restaurant Maran krijgen we een gratis mooring met elektra en genieten we van de schoonheid aldaar.

 

We gaan Kroatie nog wel eens verder bekijken met zijn vele eilanden en zullen daar dan veel meer tijd voor nemen. De korte bonus trip omdat je alleen rechtstreeks kon vliegen op Dubrovnik was zeker de moeite waard.  Voor nu richten we ons op het eigenlijke doel van deze trip Montenegro!

We bereiden ons voor op Montenegro door nog even flink in te lezen op internet.

Vandaag terug naar Srebeno om morgen naar Cavtat uit te checken en door naar ons eigenlijke doel Montenegro.