Het was tijd om weer verder te gaan er was nog wel redelijk hoge deining op zee, maar wij wilden graag naar het zuiden dus zijn vertrokken naar Marina Stella del Sud. We konden eindelijk weer lekker zeilen er stond een bakstag wind waardoor we met een mooie snelheid de afstand konden overbruggen. De kustlijn was afwisselend met lange stranden, maar ook hele stukken waar huizen tot heel dicht bij de waterkant waren gebouwd. Er waren onderweg geen havens of baaien geschikt om te ankeren te ontdekken. Dat wisten wij uiteraard al maar we wilden liever met de nog vrij hoge deining doorvaren naar een andere bestemming.

Vibo Valentia is een dorp waar niet heel veel te beleven is, maar wij kwamen na 53 mijl varen in deze haven aan en werden direct heel vriendelijk geholpen door de ormeggio’s. Wat wij nog nooit hebben meegemaakt is dat zij ook, vanaf de boot die naast ons lag, de mooring lijn voor ons uit het water haalden en aan onze boot vastmaakten. Wat een service!

 

Het bleek dat deze marina gerund werd door een gezin dat half Canadees, half Italiaans was en de hele familie was erbij betrokken. Heel leuk ze hebben er een gezellige haven van gemaakt, waar je ook iets kunt drinken bij het barretje naast het havenkantoor. Verder zijn er douches en er is ook een wasmachine en een droger. Ze hebben het daar prima voor elkaar. We zijn er twee dagen gebleven om daarna weer koers te zetten naar onze volgende bestemming.

Passion spreuk:

“Lachen is de kortste afstand tussen mensen.”