Olhao

De volgende ochtend was het weer wat rustiger en besloten wij bijtijds met de dinghy naar Olhao te varen. Op dat moment was het laag water en zagen we veel vissers bezig op de drooggevallen percelen te zoeken naar schelpdieren. Ze kunnen natuurlijk maar een beperkte tijd de schelpdieren vangen, dus er werd in hoog tempo gewerkt om een goede vangst te hebben voordat het stijgende water dit weer onmogelijk gaat maken. Na dit tochtje met de bijboot hebben wij besloten dat het niet handig is om Emile en Elena zelf op te halen dus hebben we de heren van watertaxi gevraagd of zij onze gasten vanavond naar de boot willen brengen. Dat zou helemaal goed komen dus dat was geregeld. Daarna heeft Hanjo zijn visattributen vernieuwd omdat hij met het huidige materiaal niet de gewenste tonijn aan de haak krijgt. Dus mooie hengel met molen en plastic inktvisjes als aas. Daarbij een nieuw net dus aan de spullen zal het nu niet liggen. We zijn er klaar voor om de tonijn(en) binnen te halen! We waren wat langer bij de hengelsportwinkel dan gepland en hebben ook nog de Mercado bezocht om wat groenten en fruit te halen. En inmiddels was de wind weer fors toegenomen en moesten wij nog 2 mijl met de dinghy tegen de wind in naar onze boot varen. Gelukkig hadden we waterdichte tassen mee want we waren allebei doorweekt toen we uiteindelijk weer op de boot konden stappen. Wat waren wij blij dat we voor Emile en Elena taxivervoer hadden geregeld. ’s Avonds was de wind nog sterker geworden en rond negen uur zagen wij een taxiboot aankomen en werden Emile en Elena veilig bij ons aan boord gebracht.

 

Isla Christina

Onze bestemming voor de volgende dag was eigenlijk de grensrivier de Guardiana met aan de ene kant het Portugese Vila Real de Santo Antonio en de andere kant de Spaanse plaats Ayamonte.

De invaart voor deze haven heeft een drempel en te weinig diepgang voor onze boot als er hoge golfslag staat. Dus we moesten uitwijken naar een alternatieve haven waarvoor we ook moesten wachten op zee tot het water hoog genoeg was om met deze golfen binnen te lopen. Hanjo heeft gekozen voor Isla Christina daar kan je makkelijker binnenlopen. Toen we de havenmond binnen gingen waaide er 30 knopen wind, 2 knopen stroom en een hele nauwe doorvaart. Dus een kleine uitdaging om onze boot af te meren. Ze hadden ons een plaats toegewezen waar we met geen mogelijkheid konden liggen en daarna kregen wij een plaats aan lagerwal waar we precies tussen de twee metalen palen pasten. Emile hielp bij het aanleggen maar was iets te enthousiast en sprong op de steiger en liep wat schaafwonden aan zijn been op. Wij springen eigenlijk nooit van de boot totdat hij vastligt. Maar dat wist Emile niet. Gelukkig viel het allemaal mee, flink uitspoelen en ontsmetten en drogen aan de lucht. Het stadje was een provinciestadje waar het leven rustig door kabbelt. ’s Avonds hebben we nog een rondje gelopen en de Spaanse families liepen gezellig op straat met kindertjes te flaneren.