Dénia

We waren vroeg wakker en doken al snel het water in gevolgd door een warme douche in de kuip om het zoute water weer af te spoelen. Na het ontbijt gingen we anker op naar onze volgende bestemming Dénia. De kust was werkelijk prachtig met hele hoge bergen in het achterland en aan de kustlijn leuke plaatsjes waar de hele massale hoogbouw gelukkig ontbrak. Op de rotsen van de kapen en in de bergen waren prachtige huizen gebouwd vrijwel allemaal met uitzicht op zee, maar ook op de kustlijn zelf. De trip naar Denia liet ons met nog veel meer prachtige ankerbaaien kennis maken. Het was leuk om te zien dat bij elke kaap de baaien druk bezet waren met boten die voor anker lagen. Spanjaarden zijn ook liefhebbers van hard varen in een motorboot en op de jetski’s. Tijdens onze zeiltocht werden we regelmatig verrast door groepen jetski’s en hele grote motorjachten die ons vol gas met gezwinde spoed voorbij gingen. Als je zelf door weinig wind niet heel snel vooruit komt heb je van de golven die hierdoor ontstaan best veel last, zelfs met een zware boot als die van ons. Maar we hebben toch tot net voor onze bestemming lekker kunnen zeilen en liggen nu op een mooie plek in Dénia Marina. ’s Middags hebben we ter verkoeling nog een duik in het zwembad bij de jachthaven genomen, maar dat stelde niet zo veel voor. Het was er enorm druk en het is daar meer elkaar zien en gezien worden, dus wij waren al snel weer terug op de boot.

Tijd om de was te doen nadat we een tijdje gezellig “gasten” aan boord hebben gehad. Gelukkig heeft de haven een tweetal wasmachines en een grote droger staan waarmee dit uitstekend is gelukt. Het is al een tijd heel heet hier in Spanje, maar gisteren was het verzengend heet, niet normaal! Wel handig voor het wasgoed dat niet in de droogtrommel mocht, dat was ook binnen zeer korte tijd droog. Tussendoor gingen we douchen en hebben we ons even afgespoeld met de waterslang naast de boot. In Dénia hebben we Petra en Ton van de Hedda 3 weer teruggezien.  Zij lagen tegenover ons op de steiger en hadden problemen met hun marifoon, de display deed het niet. Hanjo heeft hen hiermee geholpen en al snel werkte de marifoon weer naar behoren. ’s Avonds hebben we met elkaar gegeten in het oude centrum van Dénia. Freek, de vader van Petra was al een tijdje bij hen aan boord en was er uiteraard ook gezellig bij. Hij vond het hier aan de kust te heet en had besloten om de volgende dag weer terug naar Nederland te gaan.

 

Ons plan voor de volgende dag was Dénia verkennen en daarvoor zijn we vroeg met de fietsen op pad gegaan. Allereerst waren we in het centrum en hebben een bezoek gebracht aan het kasteel van Dénia. In de Islamitische periode tussen de 10e en 11e eeuw werd het kasteel ontworpen. De stad op zich ontwikkelde zich na de verovering van de Moren door de Christenen. In 1609 werden de Moren zelfs vanuit de haven van Dénia met boten naar de noordkust van Afrika gebracht. Daardoor bleven er nog maar weinig inwoners over in deze plaats. In het kasteel zijn de verschillende bouwstijlen nog duidelijk zichtbaar. Aan de buitenkant is het genieten van de prachtige uitzichtpunten over de stad, de haven en uiteraard de Montgó berg. De indrukwekkende arcade aan de ingang van het kasteel dateert bijvoorbeeld uit de Moorse tijd. Het is ondanks de vele oorlogen en bombardementen in de loop der eeuwen nog in vrij goede staat gebleven. En het lijkt erop dat er continue aan wordt gewerkt om zoveel mogelijk van het cultureel erfgoed in goede staat te houden.

Beneden in de kleine straatjes waar de vissers vroeger woonden werden wij aangenaam verrast door de mooie pleintjes, gezellige terrassen en bijzonder leuke en kleurrijke huizen. De mensen in dit deel van Dénia maken er een sfeervolle ambiance van. Daarnaast zijn er gezellige winkelstraten en natuurlijk is er ook een markthal waar je heerlijk fruit, vlees, vis en allerlei streekgerechten kunt kopen. Bij de ingang van de markthal vind je barretjes waar je eenvoudige tapas en broodjes kunt eten en koffie of andere dranken drinkt voor heel betaalbare prijzen.

 

Elke dag om 17:00 uur begint de veiling van de vers gevangen vis bij de visafslag. Je kunt daar gaan kijken bij de vissersboten waar de verse vis in kratten met veel ijs wordt aangevoerd. In het veilinggebouw wordt het ijs van de vis verwijdert en wordt de vis schoon gesproeid. Daarna wordt de krat voorzien van een nummer en op de band gezet. De band loopt door naar de volgende ruimte waar alle kopers van restaurants, supermarkten en groothandelaren klaar zitten om de hun gewenste vis in te kopen. Er wordt een scan gemaakt van de inhoud van de krat waardoor de kopers kunnen zien wat de staat is van de vis en hoeveel het is in kilogram. Nadat er een bod is gedaan worden de kratten per klant op gestapeld en vinden ze daarna hun weg naar de koper die met koelauto’s klaar staan om de ingekochte vis direct naar de bestemming te vervoeren. Het was heel leuk om dit zo te bekijken, een echte aanrader als je in Dénia bent om rond 17:00 uur bij de visafslag een kijkje te nemen.

 

Gandia

 

Na een lange tijd zeer warme dagen te hebben gehad, kwam dan toch een ochtend vol wind en regen. Wij waren van plan om naar Valencia te gaan omdat Thierry daar overmorgen zou aankomen. Maar de wind was hard en het regende zo erg dat bepaalde wegen in de buurt van de haven waren afgezet omdat daar waterstromen overheen liepen. Ton moest zijn huurauto terugbrengen en was ’s ochtends nog snel even met Hanjo naar de supermarkt gegaan. Wij waren heel blij met dit aanbod van Ton en Petra want we zijn weer voorzien van de zware boodschappen die met de fiets niet makkelijk te vervoeren zijn. Ton moest van het autoverhuurbedrijf met de fiets naar de jachthaven en toen bleek dat er wegen waren afgezet vanwege wateroverlast.

In de loop van de ochtend werd de wind minder en uiteindelijk was het droog. Wij wilden eigenlijk wel proberen om naar Valencia te varen en gingen kijken bij de pieren van de haven hoe hoog de deining van de zee was. Dat viel ons wel mee, dus besloten we toch te vertrekken naar Valencia. We gingen de zee op en zijn wat verder op zee gaan varen, niet de koers langs de kust en het was goed te doen. Maar na een uur zagen we dat de wolken zich gingen ontwikkelen tot onweerswolken en zelfs als echt grote bloemkoolvormige wolken. We hebben de pilot, een boek waarin alle informatie over de havens aan deze kust staat, erbij gepakt. De dichtstbijzijnde haven die wij met onze diepe kiel konden binnenlopen was Puerto de Gandia. En dat was nog een uur varen. Toen we voor de haveningang lagen werden we aangeroepen door de Pilot die ons tegemoet kwam varen dat de veerboot er eerst uit zou gaan, dus stuurden we weer een stukje de zee op. Uiteindelijk was de veerboot blijkbaar nog niet klaar voor vertrek en mochten we toch de haven invaren. Deze haven heeft een hele lange pier en als je binnen de pier vaart is het al heel beschut en de monding van de jachthaven is relatief klein gehouden. Dat betekende dat we daar heerlijk beschut konden liggen. Real Club Nautico Gandia had bij het clubhuis een prachtig zwembad met gezellige zitjes. Dus zijn we, nadat de boot was afgemeerd, heerlijk gaan zwemmen. Eind van de middag begon het steeds harder te waaien en was het tijd om weer aan boord te gaan. Na het eten waaide het al 33 knopen en later hebben we 41 knopen wind geklokt op de windmeter. Wij lagen naast de lange pier in de haven en Spanjaarden gaan ’s avonds altijd met hun hele gezin flaneren op de boulevard en omdat de wind zo hard waaide kwamen de mensen met hun gezin kijken naar de imposant hoge golven op zee, die door de harde wind steeds hogere spetters over de pier veroorzaakten. Zelfs toen het later op de avond zo erg was dat het water continue over de pieren sloeg stond nog een gezin met 3 kleine kinderen onderaan de pier en ze werden kleddernat. De politie heeft toen alle mensen verzocht om de pier te verlaten en bleef erbij tot iedereen weer huiswaarts was gegaan.

 

Valencia

’s Nachts was het nog een grote heksenketel op zee, gelukkig lagen wij echt heel beschut op onze plek in de haven en hebben we redelijk goed kunnen slapen. Al vroeg in de ochtend gingen we op de pier kijken hoe het met de golven en de deining was. Na een nacht als deze was het helaas nog veel te onrustig, maar ondertussen was Thierry al bijna onderweg naar de luchthaven. We hadden een alternatief plan en hebben dat ook met Thierry gedeeld. Hij kon met de metro en de trein naar Gandia komen, dus dat was als plan B ook een prima oplossing. Rond half 1 bleven de razende golven die spetters over de pier veroorzaakten al een tijdje weg en gingen we nog een keer op de pier kijken naar de deining op zee. Er waren nog wel wat rollers naar het strand toe maar verder was de deining lang niet meer zo heftig dus we besloten te vertrekken. Eerst nog geluncht en daarna trossen los en op weg naar Valencia.

De trip naar Valencia was prima, we hebben er uiteindelijk 3,5 uur over gedaan en kregen een mooie plek in de haven Juan Carlos 1 toegewezen. Na een half uurtje kwam Thierry aangelopen en hebben we gezellig bijgepraat en later op de avond nog lekkere Tapas gerechten gegeten bij een restaurant in de buurt.