Dinghy gebruiksklaar maken

De eerste dag nadat we in de Cala Tarida aankwamen hebben we onze dinghy gebruiksklaar gemaakt om naar de kant te kunnen komen. Toen we de motor op het bootje wilden plaatsen bleek dat het slot van de motor niet meer open ging. Al die tijd was het niet meer gebruikt en door invloed van zout en vocht konden we het met geen mogelijkheid meer openmaken. Dus na meerdere keren wat WD40 gebruikt te hebben was de enige optie nog om het slot open te breken. Hanjo had nog een betonschaar aan boord om de verstaging door te kunnen knippen als dat nodig zou zijn. Uiteindelijk is het hiermee na meerdere pogingen gelukt en omdat er altijd wel een extra slot aan boord is was dit probleem uiteindelijk weer opgelost.

We konden met het bootje naar de kant. Het was een warme dag dus ook hebben we verschillende zwem- en snorkel sessies gedaan om de prachtige boven- en onderwaterwereld hier te leren kennen.

 

“Eivissa” een stad met meerdere gezichten

Na twee dagen in deze beschutte baai te hebben gelegen was het tijd om weer elders te gaan. Petra en Ton van de Hedda 3 lagen in de baai van het natuurgebied Ses Salinas en hadden ons laten weten dat het vanaf die baai met de bus een half uurtje naar Ibiza stad, “Eivissa” was. Aangezien we benieuwd waren naar deze stad besloten we er ook naar toe te gaan. Bij aankomst bleek dat deze baai heel veel minder beschut was dan waar wij vandaan kwamen. Na een “hobbelige” nacht, waarin we een paar keer wakker waren, namen we de volgende dag de bus naar Eivissa. Allereerst gingen we naar de (jacht)haven bij de oude stad om daar een kijkje te nemen. Er lagen heel veel mega motorjachten in de haven afgemeerd en één mega zeiljacht.

Daarnaast lag de jachthaven voor de “normale” pleziervaart waar voor een nacht verblijven enorme bedragen worden berekend. In een ander deel van de haven aan de daarvoor bestemde pier lag een Cruiseschip van Oceania Cruises. De andere Marinas van Ibiza liggen verder van het centrum verwijderd. Het oude stadje heeft veel prachtige straatjes en wij hebben af en toe een klein zijstraatje genomen om mooie foto’s te kunnen maken. En toen we een van de straatjes vlakbij de stadsmuur in gingen waren we ineens in een achterbuurt beland. Daar sliepen mensen op een matras op straat tussen alle vuilnis die gewoon op straat was gegooid. We hebben daar geen foto’s gemaakt omdat we niet konden inschatten hoe men daarop zou reageren. Drie straten verderop waren we weer aan de haven met de meest luxueuze boten die je maar bedenken kunt. Straatarm en superrijk was hier wel heel dicht bij elkaar.

Na ruim een ochtend de stad te hebben verkend was het tijd voor de lunch. Als je aan de kant van de stad uit het kasteel komt zie je direct een gezellig terras en daar hebben we lekker een broodje gegeten. Daarna gingen we weer naar de bushalte om naar de boot terug te gaan. Dezelfde middag hebben we onze hobbelige ankerplaats verlaten en besloten toch maar weer naar de beschutte baai terug te gaan om daar in ieder geval weer rustig te kunnen slapen. De Hedda 3 was daar inmiddels ook aangekomen en we hebben met elkaar een borrel gedronken.

 

Posidonia gras

We begonnen de volgende dag met een rondje zwemmen in de baai en daarna te ontbijten. We lagen deze keer dichter bij de rotsen en de mensen van een van de huizen dat boven op de rots staat begonnen ook hun dag met een duik in de zee. Ze hebben een lange trap in de rotsen laten maken waarmee ze naar beneden tot een plateau met een zwemtrap kunnen komen. Een wit strak designhuis met mooie parasols. Wat een droomplek om daar te kunnen wonen. Met de dinghy zijn we naar het strand gevaren. Als we daar aankomen trekken we de dinghy een stukje op het strand en het bootje blijft daar liggen. Achter het strand is een trap naar boven. Aan het eind is een straat waarin een aantal autoverhuurbedrijven, twee kleine supermarkten en enkele restaurantjes te vinden zijn. Na onze boodschappen te hebben gedaan gingen we weer met ons bootje terug naar de Passion. We hadden het warm gekregen dus was het tijd voor een rondje snorkelen bij de rotsen naast de boot. Er zijn hier enorm veel kleine en grote vissen te vinden en ook de bodem is prachtig begroeid. Wij weten dat je de vissen en de begroeide bodem met rust moet laten. Niet iedereen gaat hier voorzichtig met de natuur om en er is een groot probleem ontstaan met het posidonia. Deze onderzeese grasvelden zijn uniek op de wereld. Ze zijn opgenomen door Unesco als beschermd gebied ofwel een World Heritage Site zoals deze organisatie heeft verklaard. Ankers van boten die in de posidonia grasvelden worden afgemeerd beschadigen het gras ieder jaar weer. De overheid houdt hier streng toezicht op en als je anker of je ankerketting wel op deze grasvelden terecht gekomen is riskeer je een boete van 3.000 euro per keer. Wij weten dit omdat we in de vorige baai een waarschuwing van de waterpolitie kregen vanwege het feit dat onze ketting op een klein stukje van het gras lag.