We vertrokken de volgende dag om 09:30 uur en hebben eerst even op de motor gevaren en daarna kwam er meer wind en konden we zeilend verder. We moesten een traject van ongeveer 74 mijl varen, dus we moesten er ook een beetje de vaart in houden, zeker gezien het feit dat er om ons heen een aardig onweersfront werd gevormd. Dus de combi van motor en zeilen was voor ons nog de enige optie om zo snel mogelijk deze afstand te kunnen varen. De kust van dit traject was weer heel anders dan de Amalfi kust. 

We hadden hier een kust met stranden en pijnbomen en in het achterland uiteraard weer een bergrug waar het onweer werd gevormd. De wolkenformaties waren soms prachtig, maar meestal dreigend en eigenlijk hebben we er de hele tocht weinig last van gehad.

Toen we rond 20:00 uur bij de ingang van de haven van Cetraro kwamen werd de sluis van de wolken opengezet en kregen wij een fikse bui over ons heen. Gelukkig konden we de boot snel aanleggen op een van de steigers vooraan in de haven en lagen we binnen korte tijd in de ligplaats afgemeerd. Normaal gesproken moeten wij met onze boot van 13.500 kilo zeker 2 mooring lijnen gebruiken, maar wij hebben al vaker in de havens gemerkt dat Italianen meer mogen dan de toeristen. Dus wij hadden vooraan maar 1 mooring lijn omdat onze Italiaanse buurman de lijn van onze ligplaats al in gebruik had genomen en wij geen andere mochten gebruiken.

Alhoewel we het haventje en het dorp Cetraro niet veel bijzonders vonden zijn we er toch nog een nacht blijven liggen, omdat er op zee een vrij hoge golfslag was en wij de dag ervoor al 74 mijl hadden gevaren. Het was heerlijk om tussen de buien door een beetje uit te slapen, te lezen en de blogs weer bij te werken. In de laatste onweersbui hadden we 30 knopen wind en we hebben voor de zekerheid maar een mooringlijn extra op de boot vastgezet.

De ormeggio’s (havenpersoneel) hebben wij in deze twee dagen nog niet gezien. Het valt ons op dat de meeste Italianen klantenservice niet belangrijk vinden. In Nederland wordt daar juist heel secuur op gelet. Maar hier mogen de Italianen in de havens alles en de toeristen in de meeste gevallen niets. We hebben ook meegemaakt dat we water wilden tanken en werden weggestuurd omdat er watertekort was. Daarna kwam een Italiaanse boot aanvaren die vervolgens zijn dek helemaal gaat schoonspuiten, de slang in het zeewater laat hangen en daarna nog zijn watertanks gaat vullen. Voor Nederlanders een rare ervaring.

Passion spreuk:

“Luister, leer en reageer. Niemand weet alles. We weten allemaal iets.”