Vanmorgen weer vroeg uit de veren en gelukkig hadden we van de havenmeester een telefoonnummer van de taxicentrale gekregen. Het havenkantoor was nog niet open rond 08:00 uur. Daarom hebben we zelf de taxi gebeld en na 20 minuten was hij bij de slagboom van de haven en waren we binnen een kwartier op het station. Op tijd voor de reis naar Pisa! Op het perron waren al een aantal mensen waaronder ook een Nederlands gezin, die op de camping naast de jachthaven vakantie vierden. Al snel kwam de trein het perron binnenrollen en stapten we in. En ongeveer 50 minuten later waren we op het station van Pisa gearriveerd.

Als je het station uitloopt dan kom je langs een plein, daarna volgt de hoofdstraat over de brug van rivier de Arno en dan een straatje links en je wordt verrast met het prachtige beeld van de scheve toren en de kathedraal. We waren daar lekker vroeg rond 10:00 uur en het was nog niet zo druk. Er waren wel ongelofelijk veel Nederlanders die dag. En al die mensen die op de foto willen met de scheve toren, vanuit de ene hoek met z’n tweeën tegen de toren aanleunen en vanuit de andere hoek de toren vasthouden. Het was een drukte van belang met alle fotomodellen en fotografen die daar het mooiste plaatje probeerden te maken. Naast de scheve toren is op de Piazza dei Miracoli ook de prachtige Dom en het Baptisterium te bewonderen. Het was beslist de moeite waard, maar toen het echt heel druk begon te worden vonden we het tijd om daar weg te gaan en verder nog door de stad te wandelen.

Hanjo wilde nog naar de kapper om een Italiaanse coupe te laten knippen en ik ben in die tijd de winkelstraat ingelopen en heb daar een leuke tas gescoord.

Met de trein weer terug en ’s avonds bij het restaurantje op de haven een visschotel gegeten. Dit is de haven van Cecina met daarnaast de camping en het strandje. Onze volgende bestemming was terug naar Elba waar we in de baai Golfo de Procchio hebben geankerd. De havens aan de kust van Italië zijn in de zomermaanden erg duur, dus hebben we weer een mooie ankerplek gevonden in een baai op Elba. We hebben met een “dun windje” de hele oversteek  toch heerlijk gezeild, terwijl we meerdere boten met “zeilpech” zagen. Wij noemen dat zo omdat ze dan het hele traject op de motor varen in plaats van het zeil te zetten. Onderweg werden we nog verrast door een kleine zwaardvis die naast de boot met een mooie boog uit het water sprong, onze dag kon niet meer stuk!

Passion spreuk:

“Soms blijft het schip met geluk net voor de haven steken. Zwem er dan naar toe.”