Toen Thierry aan boord was zijn we meteen anker op gegaan omdat er een fikse onweersbui aankwam. De regen heeft de boot weer helemaal schoongespoeld en Hanjo heeft voor het eerst sinds de maanden dat we weg zijn weer even zijn zeiljack aangedaan. Zo heftig regende het en vol wind was de bui.

Maar we hadden gisteren een mooie baai ontdekt waar je prima kunt ankeren en daar zijn we snel naar toe gevaren. De regen en het onweer waren alweer voorbij toen wij de baai in kwamen varen en we konden rustig ankeren. Rondom de baai staan vissershuisjes die in mooie suikerzoete pasteltintjes zijn geschilderd. Het doet je denken aan een zak hartjessnoepjes als je naar de kleuren kijkt. En natuurlijk staat er op de rots waar je de baai binnenkomt een kasteel en een citadel met de oude stad.

Aan de kade van de Marina zijn verschillende restaurants gevestigd met leuke terrassen erbij. We hebben daar ’s avonds heerlijk gegeten en alle terrassen zaten vol. Het is te zien dat veel mensen uit Napels en omgeving juist op deze mooie plekken hun vakantie vieren. We zien hier nu weinig buitenlandse toeristen. Boven in het vissersdorpje is de oude stad en een mooi plein waar de inwoners gezellig ’s avonds bij elkaar komen om bij te praten met wat winkels, een bakker en een groenteman.

De volgende dag hebben we nog lekker gezwommen in de baai van Marina di Corricella en daarna zijn we nog even langs gegaan bij het eiland Ischia om nog wat opnames te maken van het mooie kasteel dat daar te zien is. In de middag zijn we teruggegaan naar Marina Sud Cantieri, omdat Denise en Jim daar met de trein naar toe zouden komen. Dat is gelukt en onderweg naar de haven hebben we Pizza gegeten in een restaurant vlakbij het station van Pozzuoni.

Passion spreuk:

“Als het aan de zee lag, zou ze elke dag drinkwater schenken.”