Ter voorbereiding van onze reis naar Griekenland heeft Hanjo met een aantal vrienden de Passion van Italië (Sicilië) naar Griekenland gevaren. De bestemming voor deze zomer is een vaargebied dat wij al ruim 30 jaar geleden ook een aantal keren hebben verkend. De eerste keer als deelnemers aan een flottielje georganiseerd door OCC, de andere jaren door een boot te huren. En nu varen we met onze eigen boot in dit prachtige vaargebied. We begonnen onze reis op Corfu, ook wel geschreven als Korfoe, vanuit de haven van Kerkyra ofwel Korfoe stad genoemd. Een gezellige plaats met een mooi centrum dat al sinds mensenheugenis een vakantieoord voor mensen uit Noord Europa is geweest. Dit eiland behoort bij de eilandengroep die door de Grieken Eptanisa (zeven eilanden) worden genoemd omdat ze in het begin van de 19eeeuw samen hebben gestreden voor de vrijheid.

Hanjo stond al te wachten op de luchthaven, helaas hadden we 4 uur vertraging. Bij een vroege ochtendvlucht als die van mij hakt dat er aardig in. Snel een taxi geregeld die ons naar de jachthaven van Kerkyra bracht. Het was een leuke rit door de stad en de taxi reed zelfs onder de poort naar het grote slot, gebouwd door de Venetianen die in het verleden de inwoners van de stad met het slot hadden beschermd tegen hun indringers. Uiteindelijk kwamen we bij een trap die onze weg versperde. Hanjo was daar al een aantal dagen en wist dat deze trap ons naar de haven zou brengen. Een leuk begin en daar lagen we dan voor de hoge muren. Nu is het slot een bezienswaardigheid in de stad. Aan de voet van het slot is een kleine jachthaven gemaakt. Je bent meteen in een geweldig decor van de Griekse geschiedenis beland als je vanuit de boot het uitzicht bekijkt. De volgende dag de sfeervolle stad nog verder bekeken en inkopen gedaan.

Het was weer tijd om te vertrekken uit de haven Mandraki richting Kotebinas, een prachtige baai aan het noorden van Corfu, waar we 2 dagen voor anker hebben gelegen. Ook Marco en Irana, die wij vorig jaar op Sicilië hadden ontmoet, waren weer in de buurt. Zij kwamen vanuit Gouvia en zeilden naar dezelfde baai. Vlakbij een klein strandje in de baai was een steiger gemaakt waar watersporters met hun dinghy aan konden leggen om bij de enige taverna, die in de baai was gevestigd, te kunnen eten. Een Griekse schotel met allemaal kleine gerechtjes die ons deed denken aan de Spaanse tapas had onze voorkeur. Het was voor mij weer een hernieuwde kennismaking met de originele Griekse keuken en die was zeker goedgekeurd. Onze volgende bestemming was Platarias Marina een jachthaven in een diepe beschutte baai. Hier liggen de boten aan hun anker met twee landvasten op de wal. Normaal gesproken is dat geen probleem, maar bij aankomst in de baai bleek dat onze boegschroef niet meer werkte en ook onze ankerketting zat vol met kinken waardoor deze niet soepel in- en uitgedraaid kon worden.

 

Bij vertrek uit de baai had Hanjo bedacht dat het handig was om de ankerketting zoveel mogelijk in diep water uit te laten lopen, zodat we deze daarna weer netjes zonder de kinken konden oprollen. Dit bleek een minder handige actie, omdat wij alleen de ketting naar beneden hadden laten gaan. Het anker zelf hadden we met lijnen aan de boot vastgemaakt. In de praktijk bleek dat de 40 meter ankerketting handmatig naar boven te krijgen een grote uitdaging was. Uiteindelijk kregen we door de boot achteruit te varen meer ruimte en liep de ketting via de ankerlier weer omhoog. Gelukkig loopt de ketting met anker nu soepel naar boven en beneden en kunnen we weer gemakkelijk ankeren in een baai. En dat hebben we ook uitgeprobeerd in Lakka Bay op Paxos. We hadden het grootste stuk van de oversteek vanuit Plataris Marina heerlijk kunnen zeilen en nadat onze boot weer voor anker lag in deze baai begon het steeds harder te waaien. Meestal zakt de wind weg als de zon onder gaat, maar gedurende deze nacht was de wind weer meerdere keren duidelijk aanwezig. Dit had tot gevolg dat we een deel van de nacht wakker waren om op te letten of wij of andere boten van hun anker gingen. Gelukkig was alles verder goed verlopen.

Voor onze boegschroef zijn inmiddels onderdelen in Griekenland besteld, die hopelijk snel geleverd kunnen worden. Dus op naar de volgende bestemming Gaios, een afstand van maar liefst vier mijl. Dit kleine stukje hebben we de zeilen niet gehesen en waren we al snel in het gezellige, Griekse dorpje op Paxos. In de ochtend is het er heerlijk rustig en rond het middaguur varen de veerboten vanuit het vaste land en andere bestemmingen naar het mooie plaatsje dan wordt het een drukte van belang. In de namiddag verdwijnen de meeste toeristen weer met de boten en zijn we als bezoekers met een boot weer met een kleine groep toeristen en de 800 inwoners van het plaatsje over.

De boten liggen aan de havenpromenade waar ook een aantal leuke winkels en restaurants te vinden zijn. Aan het begin van de haven is de plek waar de veerboten en de draagvleugelboot afmeren. Alle passagiers lopen dan via de promenade naar het centrum van het dorp. Mensen die van een wandeling houden kunnen vanaf de veerbotensteiger een weg schuin naar boven nemen. Halverwege de weg heb je een prachtig uitkijkpunt op het dorp Gaios.  Even verder naar boven staat een aanwijzing waar je de trappen terug naar de haven weer kunt nemen. Een leuke wandeling die eindigt bij de beste ijsmaker van dit gezellige dorp, hoe lekker is dat!