[Miniaturen Tonen]

Op zondag 13 mei zijn we met Rob, Max, Peter en Johann van Amsterdam naar Valencia gevlogen om in de twee weken hierop volgend de Passion te laten ontwaken uit zijn winterslaap en over te varen naar Sardinië, Italië. Alghero wordt de startplaats van ons tweede jaar Middellandse zee en de eindbestemming is Sicilië.

 

 

Maar allereerst moeten we de boot op Sardinië zien te krijgen en dat doen we gelukkig weer met een aantal vaste opstappers, die ook deze keer veel zin hebben in een tochtje over de Middellandse zee. Nadat we maandag de boot bevoorraad hebben door de plaatselijke Lidl leeg te kopen (sorry Valencianen), waren we maandag avond om 20:00 uur gereed om te vertrekken naar onze eerste bestemming  Söller op Mallorca. Een tocht van 140 NM, te ver voor een dagtocht, dus we zijn begonnen in de avond om overdag aan te komen in Söller, het is voor de gemoedsrust van de schipper altijd beter om bij daglicht een haven in te varen. Een stompig zeetje met een stevige aan de windse koers was er goed voor om mijzelf weer eens goed zeeziek te krijgen in de nacht. Ik ben er inmiddels wel aan gewend en de bemanning ook. De eerste nacht is het voor mij altijd raak, dan is het voorbij en heb ik gelukkig geen last meer.

Halverwege de nacht viel de wind weg en bleef er een behoorlijke swell staan. Samen met de toch veel kouder dan verwachte voorjaarsnacht, ondanks de thermo en meerdere lagen kleding, was het heerlijk de zon weer te zien opkomen en ons weer te verwarmen.  Midden op de dag hield de motor er plots mee op. Doorstarten hielp niet, maar gelukkig na het omschakelen naar de tweede tank wilde de motor weer lopen. We hebben later in Söller de hele dag gezocht naar het probleem en uiteindelijk (na weer eens de halve boot gesloopt te hebben) een verstopping in de tank gevonden en opgelost.  Enfin, we zijn eind van de volgende dag Söller binnengelopen, de mannen vonden het een prachtige baai met een hele leuke plaats. De volgende dag was het “traditioneel klusjesdag”, Rob en ik hebben samen het motorprobleem opgelost en Max, Peter en Johan hebben de ankerketting gemarkeerd met mooie kleurrijke markeringen. Samen met het in Valencia gemonteerde Rocna anker moet dit voor rustige nachten gaan zorgen als we naar verwachting veel gaan ankeren dit seizoen. Op initiatief van Max hebben we met elkaar het dek gepoetst.

Na een dagje klussen ging de reis verder naar Cala Ratjada, ofwel een soort Kiel of Laboe aan de Oostzee als je niet beter zou weten. We kwamen terecht in een ‘Duitse kolonie’ in Ratjada, waar je alleen maar in Duits aangesproken wordt en alleen Duitse menukaarten in de restaurants. Na een overigens heerlijke Pizza gegeten te hebben, hebben we ons langs de dronken Duitsers die luidkeels in de kroegen hun Schlagers meezongen, snel naar de boot begeven en bedacht dat we de volgende dag echt wel verder wilden.

 

Na ons ontbijt zijn we op 18 mei bijtijds vertrokken uit Ratjada op naar Menorca naar het plaatsje Mahon. We konden aanvankelijk lekker zeilen, maar hoe dichter we bij Menorca kwamen hoe minder wind en steeds meer op de kop. Dus het dieselzeil er maar weer op. Het viel mij op dat de motor een raar geluid maakte en bovendien kwam de motor niet op zijn maximale toerental en liep de boot nog maar net 7 knopen. Dus reden voor verder onderzoek. In Mahon eerst met de onderwatercamera de romp bekeken, die leek er behalve nogal wat aangroei redelijk normaal uit te zien. Toch maar een duiker ingehuurd om de schroef en onderwaterschip te inspecteren. Uiteindelijk is de beste man ruim 1,5 uur bezig geweest het onderwaterschip schelpvrij en weer mooi glad te maken. Al snel bij onze vervolg overtocht naar Sardinië bleek alles opgelost te zijn en liep de boot weer netjes tussen de 9-10 knopen op de Gennaker en ook weer normaal op de motor. Een winter in het water op de Med is toch even anders dan op het IJsselmeer blijkt hier uit.

Mahon was een prachtig stadje waar het jaarlijkse bloemenfestival gaande was. Daarnaast was het een verademing weer in Spaanse stad te zijn met Spanjaarden. We hebben er een lang weekeinde doorgebracht, tweemaal genoten van ons culinaire hoogtepunt in Mahon bij restaurant Way, een echte aanrader voor wie van Japans/Aziatisch eten houdt. Jammer dat Max vanwege zijn drukke werkzaamheden moest afstappen in Mahon en naar huis terug moest vliegen.

Nadat de duiker op maandag ochtend klaar was met zijn werk zijn we aan de overtocht naar Sardinië begonnen, 206 Nm. Met een stevige bakstag wind en de Gennaker erop stoven we over het water, helaas ging ook ’s avonds de wind eruit en heeft de motor ons verder moeten brengen. Maar gelukkig werd het motorgeluid afgewisseld met regelmatige bezoeken van onze dolfijnen vrienden. Het leek erop of ze trots waren hun in de winter aangeleerde nieuwe trucjes aan ons te laten zien, waaronder de z.g. driedubbele schroef onderwater, wat een showdieren zijn het toch. Ook nog een schildpad gespot naast de boot en duizenden Bezaantjes, kleine kwalletjes met een soort zeiltje op hun rug.

 

Peter zorgt er tijdens de lange oversteken altijd voor dat het behalve varen ook een culinair hoogstandje wordt, maar het blijft uiteraard altijd een feestje als we aan land komen om bij de beste lokale restaurants te gaan eten.

Ook in Alghero bij Prosciutteria Sant Miquel en bij Ristorante Dietro il Carcere, beiden hoogtepunten op smaakbeleving, hoort er gelukkig allemaal bij.

Zeilen en lekker eten, met een goed glas wijn en een Limoncello is het recept om muiterij aan boord van de Passion te voorkomen en dat lukt al jaren prima.

 

Na een dagje passagieren in het leuke ommuurde Alghero nog een leuk bonus tripje gedaan naar Bosa, het was mooi zeilweer langs een prachtige dus waarom niet.

’s Morgens in Bosa werden we al vroeg gewekt door een visser tegenover de boot die zijn netten aan het uithalen was. Omdat onze eigen visvangst uitbleef hebben we bij de visser een kilo of 6-7 zeebaars en harder gevangen met onze eigen portemonnee. Onderweg naar Fertilia heeft Peter de harder gefileerd gebakken en dat blijkt onverwacht een heerlijke vis te zijn, zonder veel graten.

‘s Avonds kwam het hoogtepunt omdat we de rest van onze visvangst hebben gegrild op de BBQ. Compleet volgegeten met vis en voor Rob kip, hij houdt niet van vis, kwam hiermee een einde aan de aanbreng missie van twee weken.

Zaterdag 26 mei zijn we met een huurauto langs de noordkust naar de andere kant van het eiland gereden, ca 250 km en mooie side seeing. In Olbia zijn de mannen op het vliegtuig gegaan en is Marjon geland om aan haar reis te beginnen. ’s Avonds laat waren we weer terug aan boord van de Passion.

Het waren twee fantastische weken, Rob, Max, Johann en Peter dank voor jullie gezelligheid en hulp om de boot naar de nieuwe startplek te varen!