Vanuit Vertilia viel ons bij Bosa naast de mooie kustlijn ook de koperachtige kleur groen van rotsen vlakbij de haveningang op. Deze bijzonder kale rotsen waren opvallend anders. Het decor van de gekleurde huisjes en de burcht boven op de berg maakte het plaatje compleet. De ingang naar het haventje is tevens de uitstroom van de rivier de Temo naar zee. De haven ligt aan bakboordzijde tegen de rotsen.

De lokale bevolking komt daar elke avond vissen en in de haven liggen ook wat vissersbootjes, die laat in de avond of vroeg in de nacht vertrekken naar zee. Wij liggen naast een boot die onlangs is omgebouwd tot vissersboot. Weliswaar met een ‘Persisch tapijt’ dat na de vangst op de steiger wordt schoongeboend en vervolgens weer op de vloer van de boot gelegd wordt. De bemanning bestaat uit een groepje jongens die de boot hebben opgeknapt met donkergrijze verf en waarschijnlijk de eigenaar die tevens als kapitein van het schip fungeert. De proviand wordt binnen gebracht en bestaat uit wat eten, heel veel bier en andere dranken en een paar jointjes. Aan het eind van de avond kwam de kapitein aan boord en ging het avontuur voor de jongens beginnen. ’s Nachts werden we een paar keer wakker door vissers die een andere shift hadden gekozen en vroeg in de ochtend vertrokken. De volgende ochtend lag het schip weer keurig naast de steiger tegenover ons. De bemanning en de kapitein waren druk in de weer en keken naar de voorkant van de boot waar aan de bakboordzijde een gapend gat was ontstaan. Wij hadden geen idee hoe dat kon gebeuren, maar het antwoord was al snel te vinden toen wij langs de steiger naar links keken en zagen dat het bord, dat bij de haveningang staat met de naam van de haven en het marifoonkanaal erop zodat je kunt aanroepen als je met je boot arriveert, er flink gehavend uit zag. Ze waren er dus midden in de nacht vol op geknald. Wij verwachten dat ze het gat in de boeg van de boot wel snel zullen herstellen, maar hoe lang het bord gehavend aan de haveningang zal staan is nog duister.

 

Castello Malaspina en het centrum

In de omgeving van Bosa kan je prima fietsen dus zijn wij de volgende dag naar Castello Malaspina gefietst. Je kunt de hele weg omhoog ‘gemakkelijk’ (met ondersteuning) fietsen en Hanjo heeft dit zelfs op eigen kracht gedaan. We hebben allereerst genoten van het prachtige uitzicht over de vallei van de rivier en de kustlijn en uiteraard ook de kleurrijke huisjes van de stad. Van het kasteel zelf zijn de muren en de torens te bezichtigen en ook het schooltje, dat nu is ingericht als kerkje met een altaar is mooi bewaard gebleven. De fresco’s op de muren zijn in goede staat te bewonderen. Op de binnenplaats waren nog resten van kleine huisjes te zien. Er werd door een groep archeologen over gesproken bij de ruïnes hiervan. Wellicht is dit recent bloot gelegd, maar zo goed is ons Italiaans ook niet. Dus we houden het nu maar voor gezien.

 

Terug langs de Temo over de boogbrug naar het centrum van het stadje gefietst. De prachtige oude straatjes waren geplaveid met grote kiezelachtige stenen en dus lastig om te fietsen. Eigenlijk waren ze allemaal zo mooi en sfeervol en bij veel deuren voorzien van planten en bloemen, dat ik het niet kon nalaten er toch een flink aantal op de foto vast te leggen.

Het centrum heeft naast leuke straatjes ook pleinen met terrasjes die uitnodigen om een consumptie te nuttigen. Aangezien het al bijna etenstijd was hebben wij bij dé plaatselijke pizzabakker een pizza besteld. We moesten er wel voor in de rij staan want alle locals kwamen hier ook hun pizza halen. De deal met de bakkerij en de twee kroegjes aan beide zijden van de bakker is, dat mensen die de pizza’s kopen ook op hun terrasje de pizza’s mogen opeten, maar wel een consumptie moeten nemen. Dat was een prima deal en onder het genot van een drankje zaten wij daar smakelijk te eten.

Passion spreuk: 

“Voor wie zijn haven kent, komt elke wind uit de goede richting.”