Vanuit onze ankerplaats vertrokken we de volgende dag naar Capraia. Het is eiland met een bijzondere historie.  De Grieken hielden er ooit een groot aantal wilde geitenkuddes, daardoor kreeg het eiland de bijnaam ‘Aegylon’ (Land van de Geiten). Het meest in het oog springende gebouw op het eiland is het San Giorgio Fort, dat uit de vroege 15e eeuw stamt en ook heeft gefungeerd als gevangenis. De gevangenen verbouwden wijn en dat is nog te zien aan de terrassen op de berg.

Op het Piazza Milano staat de San Nicola kerk. De kerk heeft deze heilige naam gekregen nadat een houten beeldje van haar uit de zee was opgevist en in de kerk aanwezig is. Er zijn rond 400 inwoners op het eiland, zij wonen allen in de buurt van de haven en bovenop de rots waar het stadje Capraia ligt.

 

Wij lagen in de baai voor anker en naast ons was het zwembad van het eiland waar een groep locals en toeristen lekker van het water en de ligbedden genoten. Het zwembad was een met boeien afgebakend stukje zee in de baai, dus wij zwommen in de baai rond onze boot en de toeristen netjes in het “zwembad” was wel grappig en ze hadden het naar hun zin want sommigen bleven tot het donker ging worden op de bedjes liggen.

Wij wilden met ons bijbootje even de haven in varen om het plaatsje te bekijken en we waren naar een steiger voor bijbootjes aan het varen toen onze motor er plotseling mee ophield. Hanjo dacht dat hij niet genoeg benzine kreeg kneep de pompbal van de benzine slang in en toen spoot er een straal benzine uit dat in zijn linkeroog terecht kwam. Dus hij heeft meteen gespoeld, weliswaar met zeewater en wilde terug naar de boot. Op de boot aankomen meteen verder gespoeld met het water van de buitendouche en we hebben goede oogdruppels aan boord waarmee hij daarna zijn ogen nog heeft gespoeld. Gelukkig hadden we een reserve benzine slang aan boord, dus konden we deze monteren en was het probleem weer opgelost.

In de haven hebben we wat boodschappen gedaan en rondgelopen. Aangezien het “echte” dorp op de rotsen ligt zijn we terug naar de boot gegaan en hebben de boodschappen daar afgeleverd en daarna met het bijbootje naar een steiger bij het zwembad te varen. De weg naar boven begint bij het zwembad en eindigt in het dorp. Het was een mooie klim naar boven, gelukkig was het al in de namiddag dus de temperatuur was goed om een stuk naar boven te gaan. Daar aangekomen hebben we de hierboven beschreven bezienswaardigheden bekeken. Daarna weer via de kleine, bloemrijke straatjes met kleurrijke huizen en ook een aantal hotels en B&B locaties weer naar de baai en onze boot gelopen. Dit eiland is een echte aanrader, er komt ook een veerboot vanaf het vaste land, dus je kunt er ook zonder eigen boot goed komen.

 

Passion spreuk:

“Als je gelooft in je eigen kunnen, is succes bijna vanzelfsprekend.”