We hadden zin om te gaan zwemmen en daar hebben we onze favoriete plekken voor. Dus de volgende ochtend was het zeilen hijsen en op weg naar alweer een “Vathy” maar dan in een van de baaien op het kleine eiland . Aan de ene kant is het plaatsje “Vathy” en je kunt ook liggen in een van de baaien aan de andere kant van het eiland. Wij kozen voor de baaien en zochten een mooie ankerplek met een klein strandje op. Wij ankeren in deze baaien met drijvende lijnen die we dan aan een rots of boom vastmaken. Een zwemmer zorgt voor de lijnen en degene die op de boot blijft voor het anker en dan ligt de boot heel veilig ook als het eventueel gaat waaien. De volgende dag hebben we nog in het stadje “Vathy” gelegen omdat we wat boodschappen wilden doen en er is daar elektriciteit voor het opladen van de accu’s. Daarnaast hadden we ook water nodig om wat kleding te wassen.

 

Het is september en we merken dat het weer toch wel minder bestendig wordt. Ook nu wordt er weer flinke wind verwacht. Wij hadden gekozen om naar het eiland Lefkas te gaan met als bestemming het gelijknamige stadje Lefkas. Bij Lefkas Marina aangekomen zagen wij een aantal steigers van Ionion Catamarans. Er was plaats genoeg en wij hebben onze boot aan een prachtige steiger afgemeerd. Het havenpersoneel vertelde dat we van maandag tot en met vrijdag hier mochten liggen, uiteraard wel betalen en dan in het weekend weer moesten vertrekken. Dat leek ons een heel goed plan want de steiger waaraan we lagen kwam uit bij de hoofdweg. Wanneer je de weg oversteekt kan je via de kleine zijstraatjes heel snel het centrum van de stad bereiken. We hebben daar uiteraard ook gebruik van gemaakt. De stad Lefkas is leuk met gezellige pleinen, een hoofdstraat met winkels, restaurants en prachtige sfeervolle plekken als kleine parkjes en straatjes.

 

 

De wind was gaan liggen en wij gingen opnieuw naar het stadje Vathy om de was te doen, formule 1 te kijken bij een café en daar aan de kade te verblijven. Na drie dagen was het tijd om weer naar een andere haven te gaan. Er was veel wind op komst en we besloten om naar Polairos te gaan. Dit is de haven waar we vorig jaar de Medicane hebben doorgebracht dus een beschutte plek om de stormen te weerstaan. We hebben twee dagen en nachten met stevige windstoten mee gemaakt en daarna werd de wind steeds minder en kwam de zon weer tevoorschijn. Tijd om weer de zeilen te hijsen en naar onze volgende bestemming Kastos te varen. Onderweg verschenen er op diverse plekken grote onweer wolken en de lucht werd op veel plekken grijs dus besloten we niet naar Kastos maar naar het eiland Kalamos te gaan. Daar wachten we af of er onweersbuien komen of dat deze ons voorbij gaan. Het was spannend want de wolken werden steeds donkerder grijs en op sommige plekken zwart. Uiteindelijk kwam er wat wind en zijn de wolken overgedreven.

 

 

Vooral in de haven van Kalamos bij havenmeester George is goed ankeren heel belangrijk. Regelmatig liggen daar veel Flottieljes waarvan de “bemanning” vaak geen idee hebben hoeveel ankers er op de bodem van de haven liggen. George begeleid deze mensen daarom ook vanaf binnenkomst in de haven tot het ankeren in de buurt van de ligplaats. Dan weet hij zeker dat de ankers redelijk naast elkaar liggen. Anders zouden er allerlei ankers te dicht op elkaar liggen met gevolg dat het lastig wordt om ze op te halen. De ketting van de een ligt dan op het anker van een andere boot en dan wordt het bij het uitvaren een uitdaging om het anker naar boven te krijgen en de ketting van het anker af te halen. Ondanks de hulp van George gaat het toch ook wel mis met het ankeren en dat vinden de mensen die al een paar uur binnen in de haven zijn heel interessant. Dat wordt ook wel door onze Duitse vrienden Christa en Hartmut van de “Luft und Liebe”op z’n Duits “Hafen Kino” genoemd. Je kunt het ook beschouwen als “de beste stuurlui staan aan wal”. Er wordt vanaf de punt van de boot commentaar geleverd over de boten die aan het ankeren zijn. Regelmatig zien we boten met het anker al bijna op de bodem dwars door de haven varen waardoor er een waar macramé ankerketting ontstaat over de bodem. De volgende ochtend is de enige manier om er zonder al te grote problemen van ankers die aan elkaar vastliggen eruit te komen, strikt de volgorde van Last -in-first -out aan te houden. Helaas snapt niet iedereen dit principe en wordt het regelmatig een mooi schouwspel hoe, meestal de charterboten, met de ankers in elkaar verstrikt zitten. Af en toe moeten mensen met een lijn de ketting van hun anker halen voordat ze weer de haven kunnen verlaten. Als de meeste boten vertrokken zijn keert de rust in de haven terug. Maar iedereen weet dat in de middag weer nieuwe boten binnen komen en dan begint de “Hafen Kino” natuurlijk weer opnieuw!