Als je op onze website kijkt op “Waar zijn Wij?” kan je zien hoe onze reis dit jaar is verlopen en welke plaatsen, eilanden en baaien we hebben bezocht. De reis kenmerkte zich door een grote diversiteit. De hele drukke gebieden overvol met Charters en Flottieljes, zoals de Ionische en Saronische eilanden worden afgewisseld met stilte gebieden die nog niet of nauwelijks door de toeristen ontdekt zijn. Dat hebben we gezien op het eiland Evia, de golf van Volos en eigenlijk heel Noord-Oost Griekenland.

We begonnen, bijna traditioneel met de mannen, met een tocht om de Cycladen omdat het kanaal van Korinthe gesloten was. Met de Gennaker afgewisseld met de Spinaker zijn we met een mooie Noorderwind naar beneden gezeild naar het prachtige Monemvasia waar we als enige boot in de haven lagen. Met een dikke Zuiderwind zijn we onder Gennaker noordwaarts geraced naar het eiland Spetses. Na nog wat omzwervingen rond Poros en Kea zijn we terecht gekomen in Porto Rafti bij Athene waar Marjon aan boord kwam en de mannen weer naar Nederland gingen. We zijn naar Karistos aan de zuidwestkant van Evia gegaan waar we hoorden dat onze dochter van plan was om tien dagen later bij ons aan boord te komen.

Dat was voor ons de gelegenheid om voor haar komst nog even een rondje langs een aantal eilanden van de Cycladen te varen. We hadden rond deze eilandengroep 40 jaar geleden met een doorstaande harde Meltemi wind gezeild en destijds hadden we eigenlijk besloten om daar niet meer te varen. Na een aantal dagen met tussendoor ook weer een paar dagen harde wind, hebben we een bijzonder mooie reis gehad langs Andros, Mykonos, Paros, Sifnos, Serifos en Kytnos. Het speciale was dat op deze eilanden nauwelijks toeristen waren vanwege corona. En havens beperkt open waren, want de Engelsen mochten er bijvoorbeeld niet komen. We hebben genoten van de mooie eilanden met de witte huisjes en de Grieksblauwe accenten waarvan we vroeger ook al zo gecharmeerd waren.

In Porto Rafti bij Athene hebben we onze dochter opgepikt en met haar zijn we langs de westkant van Evia met de zo goed als verlate zee noordwaarts gegaan richting de Sporaden. Een prachtige tocht langs pittoreske plaatsjes waar we onder meer kuuroorden hebben bezocht omdat daar warmwaterbronnen waren. En opvallend was ook dat deze eilanden niet bedorven waren door het internationale massa toerisme. De Sporaden zijn ook weelderig begroeide eilanden en Skyatos was het enige eiland met een luchthaven waarvan onze dochter weer terug naar huis is gegaan. De oostelijk gelegen eilanden van de Sporaden vormden een prachtig vrijwel onbewoond natuurgebied waar reservaten zijn voor onder andere de Middellandse Zeerob en je komt er praktisch niemand meer tegen.

 

Na een week of twee daar rond te varen hebben we onze reis via de Oostkust van Griekenland naar het Noorden voortgezet. De kust is heel ruig met prachtige uitzichten waar zelden jachten komen. Er wonen daar nog beren, jakhalsen, wilde katten en wolven. Dit gebied is niet of nauwelijks in de pilot beschreven dus we moesten zelf ontdekken of er een plek was waar we konden overnachten. Toevallig was dit ook een van de unieke plaatsen waar één van de drie overgebleven sponsduikers van de Middellandse Zee naast ons kwamen liggen. Hanjo wilde de mannen een biertje aanbieden, maar ze vertelden dat er niet wordt gedronken als ze de volgende dag weer moeten duiken naar de sponzen. Een kwartier later werden wij door hen verrast met een enorme schaal met vers gebakken vis. Hoe aardig is dat!

Een ander hoogtepunt was dat we met de auto naar Meteora zijn geweest. Daar hebben we de hangende kloosters gezien waarbij je je af vraagt “Hoe hebben ze dit ooit zo kunnen bouwen.” Ooit was de Thessalische vlakte een binnenzee. De kloosters zijn op hoge rotspilaren gebouwd. Door eeuwenlange wind- en water erosie hebben de rotsformaties hun specifieke en moeilijk bedwingbare uiterlijk gekregen. De kloosters zijn prachtig om te zien. Een aantal kloosters hebben we bezocht en over het algemeen zijn het uitzicht en de kapel prachtig om te zien. Het is echt een aanrader om hier naar toe te gaan!

 

Je kunt hier ook niet blind vertrouwen op de zeekaarten die we momenteel gebruiken want ze zijn niet recent gekarteerd. De informatie van de cartografie is van 100 jaar of langer geleden en riffen en ondieptes zijn niet of slecht aangegeven. De kaart geeft dan aan ”vissers melden dat hier ergens een rif moet liggen” en dat soort vage verwijzingen. De kaartdata zijn daar op zijn minst incompleet en niet betrouwbaar.Vandaar gingen we naar Halkidiki de drie landtongen in het hoge Noorden van Griekenland. We verbaasden ons over de enorme hoeveelheid zandstranden sommige met strandbedjes, maar de meesten met slechts 1 of 2 campers die daar verbleven en de rest was helemaal leeg. Ook dit is een niet ontwikkeld gebied met weinig vissershavens en eigenlijk niet ingericht voor plezierjachten. Geen voorzieningen als water en stroom. Wat ons opviel was dat de toeristen hier veelal uit Oost-Europa kwamen.

 

Een prachtige uitzondering was de archipel Nisis Dhiaporos met prachtige beschutte ankerbaaien, waar we in verschillende baaien hebben gelegen. Een bijzonderheid was het derde schiereiland Akti waar langs de kust 17 enorme kloosters staan. De kloosters waren alleen vanaf het water te zien. Vrouwen zijn daar ten strengste verboden en moeten op 500 meter afstand van de kust blijven. Geen klooster is hetzelfde qua architectuur je kijkt er je ogen uit. Vanaf Halkidiki hadden we een paar prachtige zeiltochten via de Sporaden naar Skyros. Skyros ligt midden in de Aegeische zee en is alleen bereikbaar met een veerverbinding via Evia.  Hierdoor is het eiland niet makkelijk bereikbaar voor toeristen. Het heeft een prachtige natuur en is eigenlijk volledig onbedorven.  De hoofdstad is niet per auto toegankelijk omdat de straten niet veel breder zijn dan geitenpaadjes. Aan de ene kant zagen we een weelderige natuur en de andere kant is een ruig woestijnlandschap met hier en daar een geit of schaap met herder.

 

Vanuit Skyros zijn we naar de Saronische eilanden gevaren en hebben daar samen met de Allergra onze favoriete spots zoals Sporos, Methana en het vaste land bezocht. De tijd was gekomen om weer terug om de Peloponesos te varen via Navpilion en de prachtige baai van Yérakas. Via Porto Kaio, voor anker bij het slot van Methoni. Daarna naar Kyparissia, de haven met de schildpadden en via Zakynthos weer naar het Lefkas gebied, ons “nieuwe IJsselmeer”. Nu de grootste groep vakantiegangers is vertrokken werd het weer wat rustiger en konden we nog genieten van de leukste plekjes in de Ionische Zee en daarmee sluiten we weer een prachtig vaarseizoen2021 af. Bedankt voor het lezen van onze blogs en tot volgend jaar!