Vathi op Ithaka
Vanuit Sami zijn wij zeilend naar Groot Vathi op het eiland Ithaka gevaren. Voordat we de grote baai van deze stad bereikten zagen we onderweg een prachtige baai waar een aantal jachten voor anker lagen. Dat leek ons wel een mooie bestemming voor een barbecue de volgende dag. Daarna kwamen we deze mooie kapel tegen voordat we de baai binnen gingen. In de baai was aan de kade nog ruimschoots plek omdat we redelijk vroeg al binnenliepen.
De stad is gezellig met veel terrasjes en winkels waar leuke en lekkere inkopen kunnen worden gedaan. We hebben even rondgelopen en besloten om die avond op een gezellig terrasje te gaan eten. Ook voor de barbecue de volgende avond aan boord hebben we eindelijk bavette kunnen scoren. Na een eerdere mislukte poging voor dat stukje vlees had Hanjo nu een afbeelding van een koe gekregen van een vriend van hem waar precies het deel waar de bavette zich bevindt ingetekend stond, dat was dus de sleutel het juiste stukje vlees te krijgen.
De volgende ochtend zijn we vertrokken uit de grote baai van Vathi en gevaren naar de naast liggende baai. We hadden een fijne plek gevonden en hebben die dag heerlijk gezwommen en genoten van de mooie omgeving. ’s Avonds begon het te waaien en werden we van ons anker afgeblazen omdat deze in de Posidonia (zeegras) was beland, waardoor het geen grip op de grond had. Overdag merkten we daar niets van maar met een doorstaande wind erop gaat het af en toe toch mis. Aangezien we zagen dat er veel zeegras op deze plek groeide, zijn we anker op gegaan naar de grote baai die niet heel diep is en een zanderige kleiachtige grond heeft. We hebben daar op anker nog gezellig kunnen barbecueën.
Astakos op het vasteland
Leuk om ook weer even naar het vaste land te gaan waar we in het plaatsje Astakos aan de kade hebben gelegen. Er zijn daar niet heel veel plekken om aan de kade aan te meren, omdat er ook veel vissers, veerboten en taxiboten gebruik van maken. Toen we aan kwamen varen zagen we maar 6 boten liggen dus er was gelukkig nog voldoende ruimte aan de kade.
In de veerboot wordt, behalve passagiers, één keer per week een half miljoen liter brandstof vervoerd naar de eilanden. Dat werd door Hanjo en Marco uiteraard even van dichtbij bekeken.
Naast de kade ligt een gezellig strand met parasolletjes waar je heerlijk kunt zwemmen. ’s Morgens vroeg namen wij na onze sportieve activiteiten als hardlopen en flink doorstappen heerlijk een verfrissende duik in de zee. Wij waren vroeg gaan lopen en dachten dat we de enigen waren die gingen zwemmen. Maar we troffen daar ook de lokale 60-plus bevolking die er elke dag van genieten. Het was een grappig gezicht om al deze dames en heren, veelal met hoedjes op, in het water bezig zien. Ze waren meer bezig met het voeren van onderlinge gesprekken dan daadwerkelijk baantjes te zwemmen. Toch is dit een uitstekende gewoonte waardoor ze ook hun sociale contacten op peil kunnen houden. Wij hadden dat ook eerder in meerdere plaatsen met grote baaien mee gemaakt. Een goede gewoonte die de Grieken makkelijk vol kunnen houden vanwege het zonnige klimaat.
Baai Kalamos
Bij de zuidkant van het eiland Kalamos ligt een beschutte baai waar het stadje Port Leone in 1953 door een aardbeving vrijwel geheel werd verwoest. De baai was ondiep van 5 tot 10 meter aan de kant en in het midden wat dieper tot 40 meter. De bodem was zand en hier en daar waren er ook weer velden zeegras te vinden, dus even opletten voordat je een anker dropt.
Het stadje was nog enigszins zichtbaar gezien het aantal muren die er nog te vinden zijn en zelfs nog een paar overblijfselen van huizen. De kerk is onlangs gerestaureerd en wordt elke zondag nog voorzien van bloemen door de kerkgangers die er wekelijks te vinden zijn. Vanaf het pleintje rond de kerk heb je een prachtig uitzicht over de omgeving en de baai. Er was een taverne die op het moment dat wij er waren niet werd gebruikt.
Een grote kudde geiten liep rond op de bergen die de baai omringen. Er was gelukkig veel te eten in de vorm van bomen en struiken en ze kwamen af en toe naar de baai. Vaak ging het om de jonge geiten die even de kudde met hun familie kwijt waren. Gelukkig wisten ze met hun gemekker en geblaat de andere familieleden te bereiken en werden ze weer met elkaar verenigd. Het was een grappig gezicht hoe dat werkt met zo’n grote kudde. ’s Morgens vroeg kwamen de geiten in grote getalen naar het anders verlaten strandje om zeewater te drinken en een soort sociale geiten bijeenkomst te houden, leuk om te zien!
Bij het stadje Kalomos is een grote haven waar George, de taverna eigenaar en havenmeester op zijn eigen wijze de boten begeleid tijdens het aanmeren in de haven. Inmiddels is hij daar een legende geworden met het roepen “drop anchor now, captain” en tegelijkertijd door zijn knieën te zakken om het nog eens extra duidelijk te maken.
Onder de vervolg instructies “the wheel will do the work”, “more chain, captain” en een finaal “bravo captain, well done” worden de (charter) jachten naar hun plekje gedirigeerd. Zo lang de passanten doen wat hij aangeeft, gaat het heel goed maar zodra er niet naar hem wordt geluisterd, dan laat hij dat ook even weten door te fluiten. De haven was aan het eind van de dag toch weer bijna helemaal vol en dat in de Corona tijd. Vanuit de haven kan je naar de andere kant van het eiland lopen waar een prachtig strand met een gezellige taverna is. Echt de moeite waard!
Leave A Comment