Vanuit de jachthaven vertrokken we richting de baai van Napels om te kijken waar we Thierry de volgende dag konden ophalen met ons bijbootje. Bij het “Eierkasteel” was een ankerplek aangegeven op de kaart. We hebben eerst geprobeerd te ankeren aan de kant van de cruise terminals. Maar het bleek dat er alleen rotsgrond was en toen zijn we aan de andere kant van het kasteel gaan proberen en dat lukte goed. En wat een prachtig uitzicht hadden wij op de stad, op het kasteel en uiteraard ook op de Vesuvius. De laatste uitbarsting was in 1944 en daarna is hij gaan slapen. Geen vulkaan is gesitueerd in zo’n dichtbevolkt gebied. Daarom wordt deze vulkaan heel goed in de gaten gehouden door de vulkanologen.

 

Hier is het slib en zandgrond dus een mooie basis voor het anker. In de baai liggen een aantal mega zeilboten en motorboten en wij hebben ons anker gewoon lekker dichtbij de wal met uitzicht op de boulevard en het prachtige kasteel gedropt. Er is ook een jachthaven maar zij hanteren hoge liggelden zeker in de maand augustus, dus wij waren blij met onze mooie ankerplek.

Het was er gezellig druk en aan de kant zijn plekken gemaakt waar mensen vanaf een plateau kunnen zwemmen en dat wordt ook regelmatig gedaan. Er is eveneens een plek in de baai waar echt een strandje bij is, maar daar is het steeds overvol dus worden de andere plekken veelvuldig gebruikt. Vanwege de hoge temperaturen tussen de 30 en 40 graden hebben mensen ook wel behoefte aan verkoeling in de baai.

De nacht was vrij rustig een beetje deining, maar goed te doen. De volgende ochtend hebben we de boot een beetje opgeruimd omdat onze kinderen aan boord komen en wij de slaaphutten achterin vooral als schuurtje en bergruimte gebruiken voor alles en nog wat. Maar de slaaphutten zijn weer beschikbaar voor onze kids. Thierry kwam in de middag aan en Denise en Jim zullen de volgende dag arriveren.

 

Passion spreuk:

“Wat het hart vandaag weet, zal het hoofd morgen begrijpen.”