Van een Griekse buurman in een van de vorige havens hadden wij een aantal aanbevelingen gekregen voor leuke, niet al te bekende ligplaatsen en daarom waren we vanochtend vertrokken voor 4 mijl naar Trikeri. We kwamen aan bij een taverne met een steiger en werden welkom geheten met daarbij de boodschap: “Er komen vandaag nog veel meer boten als u dat niet erg vindt dan bent u hier welkom.” Wij hadden daar geen problemen mee en wachtten wel af hoeveel boten zullen aanmeren bij dit gezellige restaurantje.”

 

 

 

 

Dat het gezellig zou worden leek ons bijna vanzelfsprekend. Het personeel van het restaurant was aardig. Het was een familiebedrijf. Wij werden door één van de familieleden ontvangen en voorgesteld aan de neven, de tantes, de ooms. Een oom bleek 40 jaar in Rotterdam te hebben gewerkt. Dus hadden we even met hem over Nederland gesproken.

Inmiddels heeft onze buurman, de Griekse Dries Roelvink, zijn bouzouki uit zijn boot gepakt en is op het terras bezig met een spontaan concert in zijn gele Speedo zwembroek. Zijn hond nam plaats als een van de luisteraars bij zijn optreden. Hij zong er een beetje bij dus de sfeer zat er meteen goed in. De gasten en het personeel genoten er ook van mee.

 

 

Het personeel van het restaurant informeerde ons dat er bovenop de heuvel een mooi klooster staat dat beslist de moeite waard is. Wij hebben de 2,5 kilometer heen en terug naar het klooster gelopen en het bleek inderdaad een prachtig gebouw te zijn. Ook de vergezichten op de verschillende baaien rondom het eiland waren heel fraai.

 

 

 

 

 

Onderweg kwamen we nog een kudde schapen tegen die allemaal zoveel mogelijk de schaduw opzochten om daar een middagdutje te doen.

 

 

 

In de loop van de dag kwamen er steeds meer boten bij en iedereen nam plaats op het terras. Het was er ’s avonds heel druk maar wel gezellig met voornamelijk grote families.

De volgende dag vertrokken de eerste boten al weer om 06:00 uur op weg naar de volgende bestemming.