Op weg naar de volgende haven in het stadje Spetses, een oversteek van 15 mijl. We konden net aan zeilen en waren er in 3 uur ter plekke. Er zijn verschillende havens en mogelijkheden om af te meren. Eerst hebben we gekeken bij een kade, maar daar stond redelijk veel deining, dus toch maar even door naar de andere havenkom. Hier waren verschillende mogelijkheden, maar onze diepgang van 2,5 meter zorgde ervoor dat een aantal plekken al onbereikbaar voor ons waren. Tot we aan de kade van een haven op het puntje van de steiger nog een plek hadden gespot. Anker uit en achteruit naar de steiger.
Net naast de punt lag een polyester vissersbootje dat we voorzichtig iets hebben weg geduwd om toch de plek te kunnen bemachtigen. Of we er mochten blijven liggen was niet duidelijk. Maar de “havenmeester” had ons al gezien en kwam op zijn scooter het terrein van de haven op scheuren. Hij sprak geen woord Engels en daarna kwam er nog iemand op een scooter aan die de eigenaar van het polyester bootje was. Je kon zien aan zijn gezicht dat hij niet blij met ons en zeker niet met onze boot was. Uiteindelijk vond hij het toch goed dat we daar bleven liggen. Zijn bootje hebben we iets opgeschoven zodat het niet meer “shocking” klem lag tussen onze boot en de wal.
Later in de middag kwam er een charter van 50 voet aan met een ingehuurde kapitein. Hij wilde ook nog afmeren tussen een 35 voet charterboot en het bootje naast ons. Wij gaven aan dat er niet genoeg ruimte was. Hij had daar een andere mening over en stuurde de boot naar de kant, waarbij een van de gasten met zijn been tussen het kleine bootje en de charter boot kwam wat gelukkig goed afliep. En daar lag hij dan 5 meter van de kant met 12 gasten aan boord. Dus toch maar weer anker op en opnieuw proberen. Uiteindelijk is het gelukt en heeft de havenmeester het kleine bootje op een andere plek gelegd.
Wij hebben ervan geleerd dat het handig is om gedurende de dag bij je boot te blijven en tegen de avond te gaan passagieren als je in een Griekse haven ligt. In de haven is ook een oude werf waar boten liggen die nooit meer de kant af komen. We zagen een keurige boot waar de eigenaar druk in de weer was met de schilderskwast bijna klaar om weer te water te gaan. Maar de andere boten liggen er al jaren en zullen waarschijnlijk nooit meer het ruime sop kiezen.
Opeens kregen we bezoek, we zaten in de kuip te lezen en er komt een prachtige kat bij ons de loopplank oplopen. Kijkt ons aan en vleit zich in een hoekje om daar vervolgens te gaan slapen. Af en toe ging er even een oogje open en werd er een andere houding aangenomen. Na een uurtje staat ze op en wandelt de catwalk weer af. Op de kade liggen verschillende katten lekker te luieren. Tegen een uur of acht kregen de katten eten van verschillende mensen die een boot in de haven hebben. Er kwam zelfs iemand met een scooter een emmertje eten brengen.
Daarna was het blijkbaar tijd om “kattenkwaad” uit te halen. Een aantal katten liepen de loopplank van een willekeurige boot op om te controleren of er nog ergens iets lekkers te eten of te drinken viel. Nadat ze niets van hun gading hadden gevonden was het weer tijd om te slapen niet alleen voor de katten, maar ook voor de mensen in de haven.
Passion spreuk:
“Wat je weggeeft, verlies je niet.”
Leave A Comment