Van Limnos naar Chalkidiki

Ammouliani een eiland met een bijzondere geschiedenis

We hadden ons vermaakt op Limnos en zijn hier wat langer gebleven. Inmiddels hebben we de oostelijk gelegen Egeische eilanden verlaten en zijn we overgestoken naar Chalkidiki in het hoge noorden van Griekenland. De volgende ochtend was het voor ons vroeg uit de veren geblazen omdat wij een traject van ongeveer 60 mijl voor de boeg hadden. Prachtig zeilweer en al gauw de heilige berg in het vizier!

Aangezien je op het schiereiland Athos, waar alle kloosters zijn nergens mag afmeren en vrouwen sowieso al persona non grata zijn was de eerstvolgende stop het  eilandje Ammouliani. Na een goede over tocht kwamen wij inderdaad 60 mijl later in het plaatsje Ammouliami binnen en konden een plek aan de kade innemen.

Ammouliani is een piepklein eilandje dat ligt in de hele grote baai vlakbij Athos. Deze baai staat bekend door de prachtige kloosters die langs de kust zijn gebouwd en van de boten die de toeristen boeken om vanaf het water de kloosters te kunnen zien lagen er een paar ook bij ons in de haven. Dus het was elke dag een drukte van belang.

Het eiland is 4,5 vierkante kilometer groot en heeft de mooiste stranden met kristal helder water waar de gasten van kunnen genieten. Er zijn ook veel olijf boomgaarden op het eiland te zien.

Vroeger was Ammouliani gekoppeld met de Athos traditie. Het was een dependance van het Vatopedi klooster op Mount Athos en werd bewoond door de monniken die de gebouwen van de kloosters onder hun hoede hadden. Hun primaire taak was het verzorgen van de boerderijen en gewassen. Begin 1925 werd het eiland gebruikt om vluchtelingen uit Azië op te vangen. Deze mensen brachten hun eigen cultuur mee. Vandaag de dag is het eiland van de Gemeente van Ariststle en wonen er rond de 600 mensen. De meeste mensen werken in het toerisme en de visserij. De inwoners zijn trots op hun cultureel heritage en gebruiken de geschiedenis en smaken nog steeds, zodat deze traditie door kan blijven gaan.

Diaporos Island een beeldschone baai nog steeds in de Athos baai

Twee jaar geleden waren we hier ook en hadden in een paar leuke baaien van dit eilandenrijk genoten van de natuur en al het mooie van de omgeving. We hebben nu gekozen om naar een baai te gaan die we nog niet hadden gezien, een beschutte baai met goede ankerplekken.

Overdag was het daar wel een beetje “te gezellig” druk met “muskieten” zo noemden we de huurbootjes die de baai vaak met een hoge vaart binnen kwamen. Ook rakelings langs de boten die voor anker lagen waardoor iedereen lag te rollen op de golven. Nu zijn we dat wel gewend, maar op deze manier was het wel vervelend aan het worden. Gelukkig kwam er een dikke regenbui aan en de huurbootjes wisten niet hoe snel ze moesten omdraaien om naar de wal terug te keren, waarna de totale rust wederkeerde.

Even later was de bui over en waren wij nog met drie zeilboten in de baai over en was ook de omgeving weer in de serene sfeer terug. We zijn daar een nacht gebleven en de volgende dag was het voor ons tijd om weer eens naar het vaste land te gaan.

Skala Sikia

We zijn weer onderweg naar het zuiden naar een plaats waar we nog nooit zijn geweest. Onderweg keken we al naar alle mooie stranden en plekken en begroeiing van het vaste land. De zomervakantie is duidelijk begonnen als je de drukke stranden ziet. Wat we ook zagen is dat er zelfs campings zijn waar de campers en caravans op het strand verblijven. Dat hadden wij tot nu toe nog niet gezien. Maar voor de bezitters van de campers en caravans is dat natuurlijk een leuk weetje om op het strand aan de zee te kunnen genieten van hun vakantie. En dat allemaal aan de oostkant van het middelste schiereiland van Chalkidiki.

De baai van Skala heet de baai waarin we binnen kwamen en het zag er heel mooi uit. Het kleine haventje was verstopt achter een rotspartij en vanuit zee niet te zien. Met enorm veel bomen en struiken en vooral ook lava achtige rotsen met daarnaast een prachtig zandstrand achter in de baai. En een kleinere versie daarvan als onderdeel van de haven waar ook nog drie tavernes zijn. Het ziet er allemaal heel gezellig uit. Langs de kade waren weinig plekken beschikbaar maar gelukkig konden we met behulp van onze Duitse buurman nog een geschikte plek vinden.

De vissers en wat vaste gasten hadden ook hun ruimte in het kleine haventje nodig en dat is gelukt. Veel gasten hier komen uit Bulgarije, Servië en Roemenië. Er zijn ook heel wat campings hebben wij gemerkt toen we boodschappen nodig hadden. Gelukkig had de tweede camping die we bezochten een prima bakkerij, maar geen supermarkt. Dus wij keken nog even verder bij de volgende camping, maar ook daar geen winkel te vinden. Ineens hoorden we achter ons een auto komen van waaruit werd aangekondigd dat er groenten en fruit verkocht werd. Dat kwam voor ons heel goed uit dus we lieten hem stoppen.  Gelukkig hadden we meer tassen mee die we vulden met onze aankopen en langs de weg liepen wij weer verder richting ons haventje. De proviand was weer binnen!