Gastblog van Irana van S/Y Allegra

Wij, Marco en Irana van de Allegra, varen ook dit jaar weer gezellig met de Passion mee. Ook Petra en Ton van de Hedda 3 hebben zich de laatste weken bij onze “flottielje“ aangesloten. Met onze drie boten varen we sinds Poros ook samen door het kanaal van Corinthe richting het Ionian gebied. We hebben op veel mooie plekjes gelegen. Hanjo wist ze telkens weer te vinden!

 

In de haven van Trizonia lig je rustig en kan je de boot veilig achterlaten, dus bij een borrel rees het plan dat na al het varen een dagje land misschien ook leuk zou zijn.

We hadden gelezen en gehoord dat de spoorlijn van Diakofto naar Kalavryta zeer de moeite waard is. Maar Trizonia is een klein eilandje waar geen bedrijven voor autoverhuur zijn.

DCIM100MEDIADJI_0098.JPG

Na een halve ochtend onderdek met computer en de eigen Passion Wifi, had Hanjo een plan, daarop volgde even overleg en alles werd geboekt. Zelfs de treinkaartjes moesten van tevoren geboekt worden. Duidelijk was dat besproken zitplaatsen vol = vol betekenen en dat was uiteindelijk ook het geval.

De volgende morgen namen we om 8.00 uur het taxibootje vanuit Trizonia naar de vaste wal. Waar de meneer van het autoverhuurbedrijf al op ons stond te wachten met en mooie 9 persoons bus voor zes personen. Na het papierwerk en heel veel foto’s maken van schades aan de bus, we zijn tenslotte in Griekenland, gingen we op weg.

 

 

Om de hoge tol van de Rio-Antirriobrug (verbinding vasteland naar Peloponnesos) te vermijden zijn we met de ferry gegaan. We kunnen het varen toch niet laten. Daarna richting Patras even rondje in de haven gemaakt. Daar waren we allemaal nog nooit geweest. Wat een zooitje op deze haven, dus met de boot kunnen we dat overslaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog een uurtje rijden naar het station van Diakofto. De trein vertrok om 12.15 uur, dus tijd genoeg voor koffie en een rondje wandelen. Het traject van 22 km gaat door het spectaculaire landschap van de Vouraikos-kloof omhoog . Deels als tandradbaan over smal spoor naast diepe afgronden. Er is een tussenstation waarvandaan je terug (deels over de spoorlijn) kunt lopen. Dat is iets voor in april of oktober als het niet zo warm is. Kalavryta het eindpunt is een toeristisch berg stadje. In de winter kan je hier skiën, je ziet daar dan ook diverse skiverhuur bedrijfjes.

Na de lunch kwamen we langs de kerk. Deze kerk heeft twee torens. De klok op de rechter toren geeft de huidige tijd aan. De klok op de linker toren staat voor altijd stil op 02.34 uur. Op dit tijdstip heeft de Wehrmacht op 13 december 1943 de complete mannelijke bevolking van 12 jaar en ouder, ruim 500 mannen vermoord en ook huizen geplunderd en in brand gestoken. In de stad zijn diverse monumenten ter nagedachtenis aan de slachtoffers van dit bloedbad te vinden.

 

 

 

De trein vertrok weer om 17.15 uur waarmee onze terugreis richting Trizonia begon.

De huurauto mochten we op een parkeerplaats achterlaten en de sleutels bij een Taverna in leveren. Met het pontje gingen we weer naar het eiland terug en om 20.30 uur waren we weer aan boord. Dankjewel Hanjo voor het chauffeuren en al het geregel voor deze super geslaagde dag.

 

“Soms maken de omwegen het een stuk aangenamer je uiteindelijke doel te bereiken.”