Skopelos

De volgende ochtend vroeg uit de veren om 06:30 vertrokken wij uit Skala Sikia en we konden lekker zeilen op een prachtige zee met mooie wind. Toen we de gennaker gehesen hadden viel helaas na korte tijd de wind weg en moesten we verder op het dieselzeil. Onderweg kwamen we een aantal veerboten en vrachtschepen tegen en om 16:00 liepen we de baai van Skopelos binnen. Aan de kant zagen we gelukkig nog een plekje want het is altijd druk in deze stad.

Niet alleen met toeristen maar ook met veerboten die daar drie keer per 2 uur met een stevige snelheid de baai binnenvaren en de boot draaien. Alle boten die aan de kade liggen worden dan flink heen en weer geschommeld waardoor ze elkaar bijna raken. Het stadje op zich is heel gezellig met vooral leuke restaurants, winkels en veel mooie kerkjes. En speciaal voor onze komst was een volle maan geregeld..

Het eiland staat ook bekend omdat de film van Mama Mia waarvan Meryl Streep de hoofdrol had daar is opgenomen. Je ziet bij de restaurants nog vaak Mama Mia gerechten op het menu staan. En de trouwkapel uit de film is nog steeds een bezienswaardigheid waar veel belangstelling voor is.

 

Alonisos

Toch wilden wij ook nog een bezoek aan Alonisos brengen. De haven van Patitri is een gezellige haven er komen elke dag Veerboten, Charter flotilla’s en mensen die met hun eigen boot de haven binnen komen.

Er zijn in de haven ook mogelijkheden om met een speciaal bootje naar het Marine Park van Alonissos en Kira Parnagia te gaan. Bij dit onbewoonde eiland ligt een prachtige natuurlijke en zeer beschutte baai waar wij een paar jaar geleden hebben gelegen.  Helaas hebben de Grieken ontdekt dat je daar ook geld uit kan slaan, tegenwoordig moet iedereen behalve dan eigen volk “Grieken en vissers” een vergunning kopen van zo’n 45 euro per dag wat ook wel weer een heel stevige prijs is. Vergeet je dat dan krijg je een boete van € 1400, aangezien eigenlijk alleen toeristen de klos zijn is dit weer een manier om geld uit je zak te kloppen. Er wordt stevig gecontroleerd, dus als je daarheen wilt je bent gewaarschuwd. Aangezien er zoveel prachtige baaien zijn hebben we deze kans aan ons voorbij laten gaan. Dit Park is overigens opgericht in 1992 en het enige park van groot ecologisch belang in de Egeïsche zee. Ook 5 onbewoonde eilanden behoren tot het Sporades Marine Park.

Een belangrijke broedkolonie van de Monniksrob wordt beschermd door het Park. De Zeebiologen van de Universiteit van Athene hebben zich hiervoor ook succesvol ingezet. Wij lagen naast de boot van Sea Shepherds die hoog bezoek kregen. Er kwamen 6 Griekse Priesters in hun zwarte kleding en er waren ook nog een paar dames bij die ook in de boot van de Sea Shepherds mee gingen omdat zij het bezoek aan het Marine Park hadden georganiseerd. Een paar uur later kwamen ze weer terug.

 

Je kunt in Griekenland de Griekse priesters of pappas, zoals zij worden genoemd overal tegenkomen. Ze zijn te herkennen aan hun lange, zwarte of blauwe kleding en hun hoed. Ze zijn niet verplicht om steeds hun priesterkleren te dragen, maar ze doen het meestal wel, uit praktische overwegingen en omdat ze op die manier gemakkelijker herkenbaar zijn. De Griekse priester kan trouwen en kinderen hebben.

En dat hebben we gezien want ’s avonds liep een van de priesters met zijn vrouw en drie kinderen langs de kade waar wij aan lagen.

 

Skiatos een eiland met veel toeristen en vliegtuigen

 

Wat een fijn zeilweer hadden we bij ons vertrek uit Alonisos. Een zee met wel wat golven maar niet al te veel wind. Het is in de ochtend, de bovenlucht is nog wat frisser, vandaar dat de berg tussen Alonissos en Skopelos een mooie wolkenstroom aan het genereren is.

Na 4 uur kwamen we aan op Skiatos en werden we meteen meegetrokken in de toeristische wereld van deze stad. De vliegtuigen vertrekken en komen regelmatig aan we waren bij de dalingen soms wel even een tikkeltje ongerust als het landingsgestel vrij laag boven de stad uit komt. Maar dat kunnen de piloten heel goed volbrengen. Gelukkig zit onze navigatie verlichting en marifoon antenne nog in de mast. In het stadje zelf was het enorm druk met duizenden toeristen die op alle terrassen en in de winkels hun weg konden vinden.

Wij probeerden op een terras een tafeltje te vinden maar alle tafels en stoelen stonden zo dichtbij elkaar dat we er met geen mogelijkheid konden zitten. Een paar straten verder op een terras lukte het ons wel en hebben we prima gegeten. Daarna meteen naar de boot terug en kijken hoe het met de weersverwachting voor de volgende dagen er uit ziet. Er was een stevige wind op komst en wij lagen op de drijvende steiger niet al te veilig. Dus besloten wij de volgende dag naar Oreoi te gaan aan de noordkant van Evia.

 

 

 

 

Oreoi

Toen we Oreoi (Orei)  binnen kwamen waren we verrast wat een leuke combinatie. Een gezellige haven met een strand erbij en ook nog een aantal tavernas. Zelfs de supermarkt en de bakker naast de kade. De eerste indruk was goed dus.

En bovenal in vergelijk met de toeristische Sporaden was het hier heerlijk rustig met alleen wat boottoerisme en lokale bewoners bij de stranden. Wel weer een verademing na alle hectiek op Skiathos.

We hadden een goede plek aan de Zuidkade en aan beide kanten hadden we buren gekregen. Onderweg waren wij een ferry tegengekomen de Cat1 die wij ook al op Skopelos hadden meegemaakt en die voor veel golven zorgde omdat hij met een grote snelheid vaart. De volgende ochtend begrepen we waarom de boten met zo’n grote tussenruimte moesten liggen. Rond 12 uur ’s middags kwam de Cat1 langs stuiven en een 10-20 minuten later bereikten de golven de haven. Alle boten aan de Zuidkade lagen te rollen op hun plek zo heftig dat wij en onze buren met de masten tegen elkaar kwamen ondanks dat er zo’n 3 meter ruimte tussen de boten was, men had hier al ervaringen met de catamaran. We knalden ook nog even tegen de kademuur omdat het anker het niet hield, vreemd want dat gebeurt ons nooit eigenlijk. Toen we opnieuw het anker gingen uitbrengen werd de reden snel duidelijk, een enorme plastic zak had zich om het anker gewikkeld, geen wonder dat dat niet houdt.

De volgende ochtend kwam er een plek vrij aan de Noordkade, super beschut tegen alles.  Voorlopig blijven we hier maar een aantal dagen liggen. Hanjo heeft een tandarts afspraak in Athene in het vooruitzicht en we willen nog wat side-seeing gaan doen. Het noorden van Evia, een eiland wat ruim 300 km lang is, wordt omschreven als klein Zwitserland met de weelderige begroeïng, rivieren en watervallen. Maar dat gaan we dus later ontdekken.

Met het uitzicht dat we hebben hoeven we ons niet te vervelen.