… Na vier uur sleutelen is de ankerlier weer in orde. Ook het onweer en de regenbuien trekken weg. Het normale leven start weer op en wij nemen er een borrel op. In de avond eten we prima bij taverna The Rose Garden. De eigenaresse is pas 1 dag open en we zijn de enige klanten van de avond. Het is sowieso bizar rustig. Zo heb ik Griekenland nog nooit meegemaakt. Het personeel moet verplicht een apart gevormd mondkapje dragen. Het kapje is een schermpje van hard transparant plastic wat op de kin leunt en de mond afschermt zodat speeksel druppels niet verspreid kunnen worden. Het mondkapje zorgt dat je toch nog wat gezicht expressie ziet, best prettig dus.

Maandag 6 juli

We staan bijtijds op en na het ochtendritueel van douchen en een voedzaam ontbijt bestaande uit Griekse yoghurt, fruit, musli en honing gooien we de landvasten los. Vandaag zetten we koers naar het eiland Ithaki. Er is praktisch geen wind dus zetten we het dieselzeil in. Na een half uurtje motoren krijgen we een alarmsignaal op het dashboard van de motor. Een schelle piep en een rood lampje wat aangeeft dat er water in het brandstoffilter zit. Gelukkig weer een klusje wat Hanjo en Raymond snel kunnen oplossen. Inmiddels is de wind aangezet en deze komt ook nog eens uit de juiste hoek, top. We hijsen de zeilen en varen halve wind met een gemiddelde van 8,5 knoop. Dat is nog eens eer hebben van al het harde werk, de Passion vliegt met haar strak bewerkte romp door het water!. Met deze snelheid hebben we het rak van 20 mijl zo gezeild en we lopen rond 14.00 uur de haven van het plaatsje Kioni binnen.

De ankerlier doet gelukkig prima zijn werk en we meren af. In de middag komen er steeds meer zeilboten binnen en het weer slaat een beetje om. Donkere wolken, gerommel en stevige windvlagen. Het aanmeren gaat niet bij iedereen even soepel, het is een theatervoorstelling en wij zitten eerste rij. Uiteraard helpen we daar waar nodig maar het gestuntel van anderen is vermakelijk. Gelukkig geen ongelukken en iedereen weet veilig aan te meren. Later in de middag komt er een giga rubberboot van 50 voet met Griekse jongeren die bedacht hadden om tussen ons en de Italiaanse buurman in te gaan liggen. Wat ons betreft is dat geen goed plan en na een paar pogingen houden ze het voor gezien. Ook het zwemwater hebben we nog even gekeurd. Temperatuur prima, 25 graden. Helderheid uitstekend.

Dinsdag 7 juli

Gelukkig dat we de heren met de giga penoze rubberboot gisteren hebben weggestuurd. We horen van de Nederlandse buren verderop dat ze de hele nacht gefeest hebben. Daar hadden wij geen last van. Na het douchen, ontbijten en koffiedrinken gooien we de lijnen weer los. Op naar Kefalonia. De wind staat pal op de kont dus prima om de spinaker weer eens op te zetten. Hoog tijd want deze is een paar jaar niet uit de zeilzak geweest. Na het aanbrengen van alle blokken, schoten kan de spinakerboom omhoog en hijsen we de spi. Helaas valt na een minuut of twintig de wind helemaal weg. We zien in de verte wel een windveld dus besluiten om de spi nog even te laten staan. En ons geduld wordt beloond, na 15 minuten wachten is er weer wind. Na een heerlijk stuk zeilen komen we aan bij Agia Effimia. Het aanmeren is voor de bemanning inmiddels een bekende procedure en we meren strak af. Tijd om het zwemwater te keuren. Een mooi klein kiezelstrandje net om de hoek van de haven, heerlijk!

Woensdag 8 juli

Kalimera, het is wederom prachtig weer in Griekenland en de herfstachtige berichten die we uit Nederland ontvangen zorgen ervoor dat we extra genieten. Vandaag zeilen we naar Lefkas. Eenmaal de haven uit blijkt het een kruisrak te zijn. Met een mooi lopend windje van 15 knopen zijn we met de eerste slag al voorbij aan een catamaran houseboot van een Tjech die we al een paar maal eerder zijn tegengekomen. De schipper van deze catamaran hebben we regelmatig horen schreeuwen naar aanmerende schepen, een nare man. Na vier slagen zijn we door de straat heen. Onderweg zien we nog een zee schildpad zwaaien maar helaas hadden we geen fototoestel in de aanslag. Na een fantastische zeildag lopen we de haven van het plaatsje Sivota binnen. De haven is gelegen in een prachtige beschutte baai en bij binnenkomst zie je op alle steigers mensen zwaaien en wijzen. Het is super rustig qua zeilboten dus de Griekse business heeft het zwaar. Hanjo weet een mooi plekje vlak voor de deur van een Taverna en we kunnen het anker binnenhouden. Hier meren we af op gereed liggende lijnen.

Er is nog een klusje te klaren. Het inbouwen van een UV filter voor het reinigen van het drinkwater. Na even zweten zit het filter op zijn plaats en is het water uit de kraan van de Passion drinkbaar. Een goede investering. Ondertussen gaat Raymond noodgedwongen het zwemwater keuren want de sluiting van de loopplank bevestigingsband schoot eraf. Na een duik is het leed weer geleden en kon de sluiting weer worden voorzien van het noodzakelijke klemmetje. In de avond schuiven we aan op de Taverna waar we aangemeerd liggen. De Griekse keuken verveeld ons nog niet, kali orexi!

 

Donderdag 9 juli

Na een goede nachtrust worden we weer wakker onder een strak blauwe hemel. Situatie normaal hier. Na het uitvoeren van de ochtend rituelen gaan de lijnen weer los en zetten we zeil naar het Griekse vastenland. We varen een prachtig kruisrak. In deze Corona tijd zijn er bijzonder weinig zeilboten op het water. Echt een fractie van wat het vorig jaar was begrijpen we van Hanjo. Ook valt het op dat een deel van de vaak gecharterde boten te lui is om het zeil te hijsen. Onbegrijpelijk want het mooiste aan een zeilboot is de rust wanneer je onder zeil bent. We komen in de middag aan bij het authentieke Griekse stadje Mytikas. Ook hier geen toerist te zien.

We liggen met drie zeilschepen in de haven afgemeerd. Het is een echt vissersdorpje waar de tijd heeft stilgestaan. We hebben geen klussen op het programma staan dus zwembroek aan en naar het strand. In de avond gaan we uit eten bij de lokale vis taverna.

We hebben vanaf onze tafel een perfect zicht op de zee die op slechts enkele meters tegen de kade klotst, idyllisch. De garides saganaki (Garnalen in tomaten/feta saus) is super en we nemen voor lief dat de hoofdgerechten per twee personen worden uitgeserveerd met een wachttijd van 15 minuten ertussen. Ook de octopus en de De wijn smaakt prima en wij hebben geen haast. Moe en voldaan slenteren we terug naar de boot. Morgen weer een nieuwe dag.