Gastblog geschreven door Peter Willems.

Donderdag 2 juli

Het is eindelijk zover, we kunnen naar Griekenland. De reis was oorspronkelijk gepland in begin mei maar het zijn rare tijden. We hebben het geluk dat de meeste luchthavens van Griekenland weer zijn geopend. Wij moeten naar Preveza en vroeg in de ochtend verzamelen Rob, Max, Hanjo en Peter zich op Schiphol om aan te sluiten in een enorme rij. Dat hadden we niet verwacht. Het is onverwacht druk bij de incheckbalie van Transavia en maar net op tijd kunnen wij onze bagage droppen om nog op tijd bij de gate te zijn.

Inmiddels is Jeroen in zijn indrukwekkende Schiphol uniform verschenen om ons uit te zwaaien, heel gezellig. Gezamenlijk gaan we door de security check en babbelen nog wat. We kunnen al snel aan boord en het avontuur begint. Na een voorspoedige reis (met mondkapjes) komen we aan op de luchthaven van Preveza. Om Griekenland binnen te komen heb je naast je paspoort ook een QR code nodig die je bij de Griekse overheid krijgt na het invullen van een vragenlijst.

In het vliegtuig krijgen we ook een formulier ter invulling. Transavia verzocht nog om een gezondheidsverklaring in te vullen. Dat hebben we netjes gedaan maar niemand die de verklaring vraagt. Afijn, weer even terug naar onze aankomst. Bij de douane laten we onze QR code zien en Hanjo wordt uit de rij gepikt voor een Corona test.

We wachten geduldig en na 30 minuten is Hanjo ‘vrijgegeven’. Eindelijk kunnen we naar de boot!

Eenmaal bij de boot aangekomen gaan we meteen aan de slag. Er is een druk onderhoudsprogramma opgesteld, Rob en Max beginnen met nat schuren van de onderkant en Hanjo en Peter stappen in de huurauto om de Lidl leeg te kopen. De Passion ligt bij een enorme marina en op de wal is het een woud van vele honderden masten om ons heen. Mooi dat de boot op het droge staat maar Juli is qua temperatuur niet echt een ideale klusmaand.

Het is rond de 30 graden en in de boot is het echt een sauna. Goed drinken is heel belangrijk en we gutsen liters water in onze kelen. Gelukkig kunnen we voor een groot deel in de schaduw onder de boot werken. Op de eerste dag is de boot helemaal geschuurd, bevoorraad en de waterlijn is afgeplakt. Tijd voor een douche, koud bier en een bezoek aan de lokale Taverna om weer wat arbeid energie aan te maken.

Vrijdag 3 juli.

Na een bloedhete en korte nacht zijn we vroeg opgestaan om te beginnen met het aanbrengen van de anti fouling. Hanjo heeft gelukkig een klusje te fixen aan de boegschroef die niets meer doet. Met drie man sterk beginnen we de verfklus en al snel gutst het zweet van onze goddelijke lichamen af. De warmte sloopt ons langzaam maar gestaag. Na het aanbrengen van de anti fouling is het tijd om de romp te cleaneren en poetsen. De temperatuur loopt op en in de middag zitten we allemaal stuk. Ook hier weer de toepasselijke spreuk ‘de laatste loodjes zijn het zwaarst’. We fixen uiteindelijk de klus maar kunnen echt niet meer. Wat een prestatie! Na het avondeten storten we ons weer in onze sauna bedjes en slapen wederom wat minder goed. Gelukkig dat we morgenochtend vroeg het water in gaan. We moeten koelen.

Zaterdag 4 juli

Hijsdag. We zijn extra vroeg wakker om de laatste dingetjes af te handelen. Om 08.40 uur verschijnt de Griekse te waterlaatgroep die als een geoliede machine de boot te water brengt, eindelijk varen! Op naar Preveza stad en we meren aan op een mooi plekje bij de boulevard. Helaas toch nog wat klussen want de motorstop en de laadstroom bleek niet te werken. De zeilen moesten worden geïnstalleerd en de nieuwe loopplank moest nog gemonteerd worden. Vandaag verwachten ons vijfde bemanningslid Raymond en privé chauffeur Peter heeft hem op het vliegveld opgehaald. In de avond zijn we gaan eten bij een restaurant waar Hanjo en Marjon schijnbaar meer zijn geweest. We werden als koningen ontvangen met allerlei lekkernijen en voor ons was het sinds tijden dat we weer een volle straat met mensen zien. De anderhalve meter samenleving geldt niet voor de Grieken en toeristen zijn er nauwelijks.

zondag 5 juli

Vandaag gaan we echt op reis. We denken dat alle klussen nu zijn afgerond dus het grote genieten kan beginnen. De landvasten gaan eraf en we zetten koers naar Vathi op het eiland Meganisi. We nemen de short passage via de geïmproviseerde brug bij Lefkas. Het is een voormalig veerpont welke nu als brug dienst doet.

Het eerste stuk varen we op de motor maar eenmaal door het kanaal heen kunnen we zeil zetten. Het is een heerlijk bezeild rak. Een probleempje, we worden achterna gezeten door een enorme onweersdepressie die achter ons hek steeds groter groeit. Gelukkig is de geplande haven in zicht. Voordat je een haven gaat binnenlopen is er een vast protocol aan boord. Eerst de zeilen strijken, stootwillen opbinden, landvasten klaarleggen en het anker voorbereiden. De laatste stap, die van het anker, geeft ons helaas een heel vervelende uitdaging. Bij het gereed maken van het anker begint de ankerlier opeens als een malle ketting te geven en stopt niet meer. De up/down knoppen werken niet meer en het anker gaat te water op een positie die je niet wilt, midden in de aanloop van de haven. Hanjo trekt de stroom van de lier maar inmiddels is er al 40 meter ketting afgelopen. De lier doet het niet meer dus Max, Rob en Peter trekken de ketting en anker handmatig uit de zee en liggen daarna na te hijgen op het dek. We meren aan en leggen het anker handmatig wat gelukkig lukt. Gelukkig weer wat te klussen! De ankerlier moet uit elkaar en ondertussen komt de onweersbui met een bak regen en wind over. 

Stay tuned voor het vervolg van dit reisverhaal…