Op onze rondreis om de Peloponessos doen we het niet toeristische, maar toch leuke plaatsje Githion aan. Het is een typisch Grieks plaatsje waar de tijd langzaam aan verstrijkt.

We vinden aan de kade, die onlangs is uitgebreid om de mogelijkheid te bieden voor het afmeren van cruiseboten, nog net een plaatsje. Of er ooit cruise schepen anders dan de ferry hier aanleggen is nog maar de vraag, was weer zo’n project van de Gemeente. Er is niet veel plek voor passanten, hooguit een boot of vier tot vijf kunnen er liggen met het vooranker uit en met de achterkant naar de kade, zo gaat dat hier overal. De kade ligt verder vol met twee halfvergane vrachtschepen en een aantal zeilverdriet boten, waarvan de kapotte stukken van de rolfokken wild fladderen in de wind. Maar daarover later meer.

Van de weinig plekken die er zijn blijkt het nog lastig om iets te vinden om je lijnen aan vast te maken, dat waren ze een beetje vergeten. Maar het komt goed met een beetje kunst en vliegwerk. En ja er is zowaar Elektra, weliswaar krachtstroom, maar met mijn assortiment voor ongeveer elke in de wereld gangbare Elektra aansluitingen kunnen wij connectie maken. Gelijk hebben we een paar medegebruikers die graag willen koppelen aan onze aansluiting. Er is zelfs water, niet meer op de kade, want dat werkt niet meer maar op de golfbreker loopt een losse leiding waar getapt kan worden.  Dus alle voorzieningen die wij graag hebben.

 

Na een uurtje komt de Port Police, in de apps wordt deze gevreesd vanwege hun grote en erg doortastende controle drang. Twee vriendelijke agenten vragen of ze aan boord mogen komen en controleren alle maar dan ook alle papieren, gelukkig in een goede doen en hebben wij alles op orde. Later blijkt dat onze buurman met een behoorlijk troeperige motorboot al eerder daar gecontroleerd was en een dikke boete had gekregen, naar zijn zeggen € 1000,- omdat zijn vaarbewijs (ICC) niet aan de eisen voldeed, misschien was er nog wel meer mis met het bootje.  Het was in ieder geval een bijzondere vertoning hoe hij met zijn boot zonder iets voor te bereiden kwam afmeren. Een dikke motorfiets op de punt en zowel zijn vrouw en de schipper waren echt aan het klungelen en botsten overal tegenaan. Hun anker ter grootte van een oversized vishaak hield natuurlijk niet en knopen leggen was ook een nieuw hoofdstuk waar ze nog niet aan toe gekomen waren. De boot moest het water uit met de kraan, maar dat was verboden door de Port Police, problemen dus.

Niet veel later komt er een Engelse Hallberg Rassy 45 aanvaren die ook probeert achteruit te ankeren, dat lukt helaas niet en ze komen net vrij van een andere ankerketting van een Turkse boot naast ons.

Ze proberen dan maar met het hekanker te ankeren en met de punt naar de kade, maar het hekanker houdt de boot niet in de toch wel stevige wind die er staat. Er zijn vier man aan boord en de kapitein die precies op Captain Baines van de Onedin Line lijkt, maar dan 30 jaar na zijn pensionering. De oude heeft de boot niet onder controle en de bemanning heeft er ook niet al te veel kaas van gegeten, al was het alleen al dat een van de mannen een springlijn aan de zeereling vastknoopt. Het wordt dus een zooitje en mijn Turkse buurman en ik bieden aan te helpen, al is het alleen al om de Turkse boot (inmiddels vertrokken op de foto) te behoeden voor schade.

Ik stap aan boord bij Captain Baines  en een van zijn mannen vaart achteruit en knalt vol in boot van de Turk. Of ik het stuur dan maar wil overnemen, want het lukt niet.

Enfin, uiteindelijk heb ik de Hallberg tanker achteruit met vooranker aan de kade afgemeerd zonder verdere schade en Baines en de bemanning blij.

 

s’ Avonds als we na lekker uit eten te zijn geweest (deze keer voor, hoofd en nagerecht incl. wijn voor € 23,-) zitten we in de kuip een kopje koffie te drinken. Er lopen diverse mensen over de kade achter de boot, meestal Grieken die een hapje gaan eten of wat drinken. Wat jongelui die willen laten horen wat voor geweldig vermogen in hun minimaal 20 jaar oude auto’s zit en er stopt een drietal mensen achter de boot. Het zijn Russen, de meiden vragen na enige aarzeling of ze misschien een foto mogen maken achter het stuur. Natuurlijk zijn we nooit de beroerd om iemand een onvergetelijke vakantie te laten beleven dus dat kon ook nog wel even.

De volgende dag eerst maar even betalen, dat kon niet meer op de haven maar moest in het Gemeentehuis wat verderop in het stadje stond.  Oeps, gemeentehuis iedereen sprak daar Grieks en op alle deuren waarachter de kantoren zaten stonden alleen de afdelingen in het Grieks vermeld.  Met wat kunst en vliegwerk kom ik een kantoor binnen uit de jaren ’50 tussen de oude bureaus en stapels archiefdozen en mappen die overal in de werkruimte staan. Er was een ambtenaar achter haar gedateerde bureau met zelfs een echte computer, die de havengelden regelde. Eerst weer alle papieren, kopiëren, vervolgens overschrijven op een ander formulier daarna alles nog vanaf het papier in de computer invoeren en dan betalen. Enfin circa 30 minuten later was het allemaal geregeld en had ik twee dagen liggeld á raison van € 8,25 per dag betaald incl. Elektra en Water. Het kost wat maar dan heb je ook wat!

 

De volgende dag gaan we een auto huren bij de shipping agent aan de overkant van de haven. Ik vroeg haar hoe het zat met al die boten met gescheurde zeilen in een deplorabele staat. Tja zegt zij, die boten zijn allemaal in beslag genomen vanwege mensensmokkel en liggen hier al vele jaren. De Port Police, Kustwacht, Politie en de Gemeente doen al jaren een spelletje afhouden wie de verantwoordelijkheid hiervoor moet nemen en ondertussen gebeurt er niets. Het is een triest gezicht al die wrakken in de haven en helaas zie je dat in meerdere Griekse havens.

 

De volgende ochtend worden we in alle vroegte gewekt door luid Grieks “gezang” op de kade. Een of andere gek heeft zijn bestelauto naast de boten geparkeerd en brengt een hoop herrie ten gehore, volgens mij afgewisseld met bijbelse teksten. De man, op leeftijd in zijn zwembroek en een helm op, hangt half in zijn auto en achterin het busje staan allemaal posters met bikini babes. Een zotte vertoning, maar gelukkig een uurtje later is hij weer vertrokken.

Enfin, na twee dagen en een mooie rondreis met de auto is het ruim tijd weer te vertrekken want we moeten voor de volgende Meltemi ( een harde noordenwind bij de Cycladen) de  kaap Ak. Maleas ronden, morgen is de juiste dag daarvoor dus snel weer onderweg.

Ondertussen dat ik dit zit te schrijven in de kuip horen we een aantal keren een harde plons ergens voor de boot. Ik ga maar eens even kijken wat er aan de hand is. Voor de boot zwemmen een aantal dolfijnen, blijkbaar vonden ze dat ze te weinig aandacht kregen een paar sprongen rechtstandig het water uit om met een harde klap weer op het water terecht te komen. Ja jongens het is weer gelukt ons bij de les te houden van het zeilen en heerlijk zeilend zetten wij onze reis voor naar het eiland Elafonisos.